هدایت شده از نویسندگان حوزوی
⚫️امام حسین و پرنده کوکَر ✍️ احمدحسین شریفی ◾️«قَطا» که در زبان فارسی به آن «کوکَر» یا «سنگ‌خوارک» می‌گویند پرنده‌ای از خانواده کوکران است. در ویژگی‌های این پرنده گفته‌اند: چشمانی تیزبین دارد به گونه‌ای که از ارتفاع بسیار بالا و از فاصله‌های بسیار دور وجود آب را تشخیص می‌دهد؛ در شناخت آب‌ها و چشمه‌سارها و راه‌ها مهارت دارد. ده‌ها کیلومتر به سراغ آب می‌رود و بدون آنکه مسیر را اشتباه کند مجددا به آشیانه خود بازمی‌گردد. در قدیم کاروان‌ها با صدای کوکر متوجه وجود آب و چشمه می‌شدند. گفته می‌شود که از خوف صیادان آرامش ندارد و فقط اواخر شب می‌خوابد. و برای خوابیدن سر خود را در سوراخی می‌کند و این بدان دلیل است که صیادان از طریق چهره و صدایش او را می‌شناسند. ◾️روز عاشورا در آخرین وداع وقتی سکینه از خواست که آنان را به مدینه باز گرداند آن حضرت فرمود: «هَيْهَاتَ لَوْ تُرِكَ الْقَطَا لَنَامَ؛ افسوس! اگر پرنده قطا را وامى‌گذاشتند، در آشیانه خویش مى‌آرمید.». ◾️استفاده امام از این ضرب المثل و تشبیه خود به پرنده کوکر، معانی و دلالت‌های فراوانی دارد. حسین چراغ هدایت است و حسینیان هرگز راه را با چاه اشتباه نمی‌‌گیرند. اهل ظلمت گمان می‌کردند با شهادت حسین، هدایت‌گری و بصیرت حسینی را هم از میان می‌برند! در حالی که به تعبیر زیبای یکی از نویسندگان: «یزید «بووود»، اما حسین «مااااند» @HOWZAVIAN