#پارا_کتاب|#باز_نشر 🔘بررسی رویکردهای رسانه و دین 🔳بخش اول ▪️درباره تکنولوژی و نسبت آن با فرهنگ و دین و یا به تعبیر دقیق در حوزه مطالعات رسانه و دین سه رویکرد نظری مهم وجود دارد: 1️⃣ رویکرد اول؛ ساده انگاری ارسطویی ▫️در غرب قبل از«رنسانس» انسان اصالت نداشت و حتی در مسیحیت قبل از سلطه اومانیزم انسان ذاتاً گناه کار بود و این اومانیستها بودند که این فرهنگ را به نقد گرفتند. به هر حال انسان محوریت نداشت بلکه طبیعت محور اساسی در جامعه و تاریخ قلمداد میشد مثلاً در دیدگاه افلاطون «هنر»اگر تقلید از طبیعت باشد ارزشی ندارد ولی اگر محاکات از طبیعت و تکمیله طبیعت باشد ارزشمند است. از همین جاست که دیدگاه ابزارگرای ارسطو شکل می گیرد. ▫️ارسطو برای فن آوری هیچ هویت مستقلی قائل نبود و تکنولوژی را در خدمت فرهنگ قلمداد می نمود ابزارگرایان میگویند تکنولوژی هدف دارد ولی هدف تکنولوژی را فرهنگ تعیین میکند؛ چنان که قبل از رنسانس می گفتند: اگر هنر فقط محاکای طبیعت باشد ارزش دارد و اکنون هم میگویند تکنیک محاکای فرهنگ است و هر لباسی که فرهنگ برتن تکنولوژی بدهد به همان لباس می آراید و فن آوری، هیچ هویت مستقلی از خودش ندارد نظریه ابزارگرایی، قدیمی ترین نظریه رسانه و فن آوری است. ابزار گرایان هم طیفهای مختلفی را نمایندگی می کنند که مجموعه آنها در این که فن آوری برای غایتی و هدفی ساخته و به کار گرفته می شود، اشتراک نظر دارند و حتی آنان که فن آوری را فعالیتی انسانی تلقی می کنند نیز در غایت و هدف یک سان اند به این دلیل که هدف و استخدام وسیله نیل به آن خود فعالیتی انسانی محسوب میشود. 📚کتاب دین و رسانه صفحه ۸۹ 📮انجمن سواد رسانه طلاب؛ 📲 ایتا | آپارات | اینستاگرام