پارت31 #کتاب_مسئله_حجاب لباس نپوشد، زباندار راه نرود، زباندار و معنيدار به سخن خود آهنگ ندهد. چه آنكه گاهي اوقات ژستها سخن ميگويند، راه رفتن انسان سخن ميگويد، طرز حرف زدنش يك حرف ديگري ميزند. اول زا تيپ خودم كه روحاني هستم مثال ميزنم: اگر يك روحاني براي خودش قيافه و هيكلي برخلاف آنچه عادت و معمول است بسازد، عمامه را بزرگ و ريش را دراز كند، عصا و ردائي با هيمنه و شكوه خاص به دست و دوش بگيرد، اين ژست و قيافه خودش حرف ميزند، ميگويد براي من احترام قائل شويد، راه برايم باز كنيد، مؤدب بايستيد، دست مرا ببوسيد. همچنين است حالت يك افسر با نشانههاي عالي افسري كه گردن ميافرازد، قدمها را محكم به زمين ميكوبد، باد به غبغب مياندازد، صداي خود را موقع حرف زدن كلفت ميكند. او هم زباندار عمل ميكند، به زبان يب زباني ميگويد: از من بترسيد، رعب من را در دلهاي خود جا دهيد. همينطور ممكن است زن يك طرز لباس بپوشد يا راه برود كه اطوار و افعالش حرف بزند، فرياد بزند كه به دنبال من بيا، سر بسر من بگذار، متلك بگو، در مقابل من زانو بزن، اظهار عشق و پرستش كن. آيا حيثيت زن ايجاب ميكند كه اينچنين باشد؟ آيا اگر ساده و آرام بيايد و برود، حواس پرت كن نباشد و نگاههاي شهوت آلود مردان را به سوي خود جلب نكند، برخلاف حيثيت زن يا برخلاف حيثيت مرد يا برخلاف مصالح اجتماع يا برخلاف اصل آزادي فرد است؟ آري اگر كسي بگويد زن را بايد در خانه حبس و در را به رويش قفل كرد و به هيچ وجه اجازه بيرون رفتن از خانه به او نداد، البته اين با آزادي طبيعي و حيثيت انساني و حقوق خدادادي زن منافات دارد. چنين چيزي در حجابهاي غير اسلام بوده است ولي در اسلام نبوده و نيست. شما اگر از فقهاء بپرسيد آيا صرف بيرون رفتن زن از خانه حرام است،جواب ميدهند نه. اگر بپرسيد آيا خريد كردن زن و لو اينكه فروشنده مرد باشد حرام است؟ يعني نفس عمل بيع و شراء زن اگر طرف مرد باشد حرام است؟ پاسخ ميدهند حرام نيست. آيا شركت كردن زن در مجالس و اجتماعات ممنوع است؟ باز هم جواب منفي است چنانكه در مساجد و مجالس مذهبي و پاي منبرها شركت ميكنند و كسي نگفته است كه صرف شركت كردن زن در جاهائي كه مرد هم وجود دارد حرام است. آيا تحصيل زن، فن و هنر آموختن زن و باعخره تكميل استعدادهائي كه خداوند در وجود او نهاده است حرام است؟ باز جواب منفي است. فقط دو مسأله وجود دارد، يكي اينكه بايد پوشيده باشد و بيرون رفتن به صورت خودنمائي و تحريك آميز نباشد. و ديگر اينكه مصلحت خانوادگي ايجاب ميكند كه خارج شدن زن از خانه توأم با جلب رضايت شوهر و مصلحت انديشي او باشد. البته مرد هم بايد در حدود مصالح خانوادگي نظر بدهد نه بيشتر. گاهي ممكن است رفتن زن به خانه اقوام و فاميل خودش هم مصلحت نباشد. فرض كنيم زن ميخواهد به خانه خواهر خود برود و في المثل خواهرش فرد مفسد و فتنه انگيزي است كه زن را عليه مصالح خانوادگي تحريك ميكند. تجربه هم نشان ميدهد كه اينگونه قضايا كم نظير نيست. گاهي هست كه رفتن زن حتي به خانه مادرش نيز برخلاف مصلحت خانوادگي است، همينكه نفس مادر به او برسد تا يك هفته در خانه ناراحتي ميكند، بهانه ميگيرد، زندگي را تلخ و غير قابل تحمل ميسازد. در چنين مواردي شوهر حق دارد كه از اين معاشر تهاي زبانبخش - كه زيانش نه تنها متوجه مرد است، متوجه خود به زن و فرزندان ايشان نيز ميباشد - جلوگيري كند. ولي در مسائلي كه مربوط به مصالح خانواده نيست دخالت مرد مورد ندارد. #ڪپےباذڪرصلوات‌آزاد 🖇به ما بپیوندید... ╔═.🍃🕊.═══♥️══╗ https://eitaa.com/sedighehTh7 https://rubika.ir/rihaneh_beheshti ╚═♥️════.🍃🕊.═╝