🕋 🕋 ✍ زکات در هشت مورد صرف می‌شود: 🔴 اول. فقیر: او کسی است که مخارج سال خود و عیالش را ندارد. کسی که صنعت یا ملک یا سرمایه‌ای دارد که می‌تواند مخارج سال خود را بگذارند، فقیر نیست. 🔵 دوّم. مسکین: او کسی است که از فقیر سخت‏‌تر می‏‌گذراند. 🔴 سوّم. کسی که از طرف امام(علیه‌السلام) یا نایب امام مأمور است که زکات را جمع و نگهداری کرده، به حساب آن رسیدگی کند و آن را به امام یا نایب امام یا فقرا و مستحقین برساند. 🔵 چهارم. کافرانی که اگر زکات به آنان بدهند، به دین اسلام مایل می‏‌شوند یا در جنگ یا غیر آن به مسلمانان کمک می‏‌کنند. همچنین مسلمانانی که ایمان آنها به بعضی از آنچه پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله) آورده‌اند، ضعیف است و چنانچه زکات به آنان داده شود، موجب تقویت ایمانشان می‌شود یا مسلمانانی که ایمان به ولایت امیرمؤمنان(علیه‌السلام) ندارند و اگر به آنان زکات داده شود، به ولایت رغبت پیدا می‏‌کنند و به آن ایمان می‏‌آورند. 🔴 پنجم. خریداری بنده‌ها و آزادکردن آنها، به تفصیلی که در محل خود ذکر شده است. 🔵 ششم. بدهکاری که نمی‌تواند قرض خود را بدهد. 🔴 هفتم. فی سبیل‌الله، یعنی کارهایی که نفعش به عموم مسلمین می‏‌رسد؛ مثل ساختن مسجد و مدرسه‌ای که علوم دینی در آن خوانده می‌شود، پاک‌سازی شهر و آسفالت راه‌ها و توسعه آنها و مانند اینها. 🔵 هشتم. ابن‌السبیل، یعنی مسافری که در سفر درمانده شده. ✅ اینها مواردی است که زکات در آنها صرف می‌شود؛ ولی مالک نمی‌تواند زکات را بدون اذن امام(علیه‌السلام) یا نایبش، در دو مورد سوم و چهارم مصرف کند. در مورد هفتم نیز، بنابر احتیاط لازم، باید از حاکم شرع اذن بگیرد. احکام این موارد، در مسائل آینده ذکر خواهد شد. ✍