اشعار سید علیرضا حسینی شاعر آئینی ، مسئول انجمن شعر (ن و القلم) اداره فرهنگ و ارشاد پاکدشت
بـا نـنـگ آمــــــــد تـا کـه ارزش را بـگـیــــــــــرد بـا ذلـت آمـــــــــد دیــــو ، تـا عـزت بـمـیـــــــرد بـا مــانـتــو آمــد ، مــانـتــوئـی چـسـبـان بـه بـازار تـا بـــــانــوانِ پـــــــاکِ ایــــــران را کُــنَـد خـوار تـا چـشـمِ مـردان را بـــــــــــــه نـامَـحـرم بـدوزد تـا نـوجــوانـان را ، جــــــوانـان را ، بـــــسـوزد ای زن! خــــدایـــی هـسـت و فـردایِ قـیـــــامـــت کُـن تــــوبـــه پـیـش از آتــــــــــشِ سُـرخِ نـدامـت ای زن! مـــکُـــــــــــن بـا بـد حـجـابـی بـا خـدا لـج بـا پـــوشـشـت چـشـمِ جـــــــوانـان را مـکُــن کـج چـشـمِ کـسـی شـد مـنـحـرف ، پـایِ تــو گـیـر است تـا زنـده ای کُـن تــوبــه ، بـعـد از مــرگ دیـر است بـرجـسـتـگــــــــــــی هـایِ تـنِ خـود را بـپـوشـان بـا چــــــــادرت بـر دیـــو ، زهـــرِ غـم بـنـوشـان دیـــــوِ سـتـــم ، شـیـطـان ، هـمـان شـیـطـانِ اکـبــر آمـــــــــد جـلــــو بـا فـتـنـه هـایِ نــرمِ دیــگـــــــر صـد فـرقـۀ گـمـراه در ایـــــــــــــــران بـه پـاشـد در کـشـــــورِ جـــــــان ، پـایِ صـد ابـلـیـس وا شـد از یـک طـرف بـاب آمــــد ، از آن سـو بـهـــایـــی فـریـاد زد شـیـطـان ، فـرامـاسـون کــجــــایـــی؟! درویـش از مـسـجـد جــدا شـد پـایـش ، افـسـوس مُــنــفَــک شـد از مـولایِ بَـس والایـش ، افـسـوس اسـلام را گـفـتـنـد آئــیــــــــــنِ عــــــربـهــــاست گـفـتـنـد ایـن دیــنِ خـشـن ، دیــنِ عـــــربـهـــــاست گـفـتـنـد ایــــــــــــرانــــی خـودش زَرتُـشـت دارد بـی بُــتــه ایــــران نـیـست ، ایـــران پـشـت دارد وقـتـی که کـوروش دارد ایـران ، پس علی کیست؟! ایــــران اوسـتـــا دارد ایـن قـرآن دِگـر چـیـست؟! ابـلـیـس ، تَـرفـنـدش چـنـیـــن است ای جـــــوانــان! چـون گرگ آری در کـمـیــن است ای جــــوانــان! اسـلام آئــیـــــــنِ عـــــرب مــی بـاشـد آیـــــــــا؟! یـا ایـنـکـه دیــنِ حـضـرتِ حـق است بـــــر مــا؟! ایــــــــرانـیـــان چــون عــاشـقـانِ عــــدل بـودنـد آغـوشِ خـود را بــــــر عــلـــی فـوری گـشـودنـد اسـلام دیــــــــــــــــنِ کـــامـــلِ حـق است مـردم دین غیر از این دین ، پایه اش لَـق است مـردم! پـیـشِ مـسـلـمــانـان ، رسـولان جـمـلـگـی خــــــوب بِـالْـکُـل تـمــامـــی پـیـشِ مــا خـوبـنـد و مـحـبـوب زَرتُـشـت پـیـشِ مـا مـسـلـمــانـان بــــــزرگ است مـوسـی بـلـنـد و حـضـرتِ عـیـسـی سِـتُـرگ است مـــــا هـــــــر رسـولـی را فـراوان دوست داریـم مــــا عـشـقـشـان را جـمـلـگــی در پـوست داریـم امــــــــــــا مــحــمـــد را یـهــودی دوست دارد؟! آیـــــــا مـسـیـحــی عـشـقِ او در پــوست دارد؟! آتـــــــــــــش چـرا پـس مـی زنـنـد آیــا کـتـابـش؟! دشــمــــــــــــــن چـرا هـسـتـنـد بـا آیـاتِ نـابـش؟! تـــورات تـحـریـف است و اِنـجـیــل و اَوِسـتـــــــا امــــــا قـبـولنـد ایـن کُــتُــب در مَـکـتـبِ مـــــــا قــــــــــــرآن نـشـد تـحـریـف ، سـوزانـدنـد آن را آتــشــفــشــــــــان گـشـتـنـد تــــا خـوانـدنـد آن را زیـــرا کـه در قــرآن حـقـیـقـت هـا نـهـفـتـه است حـق غـیــرِ حـق در داخـلِ قـــــرآن نـگـفـتـه است هـر کـس کـه بـاطـل بـاشـد از حـق مـــی گـریـزد آتـش شـود از کـیـنـه ، بـــــــــا حـق مـــی سـتـیـزد کـوروش بـزرگ است و بـزرگـان جـایـشـان چشم مـن فـرش گـردانـم بـــه زیــــرِ پــــایـشـان چـشـم امـــــــــا بــزرگـان را بــزرگـان مـــی شـنـاسـنـد جـــمـــعِ سِـتُـرگـان را سِـتُـرگـان مـــی شـنـاسـنـد پـیـشِ مـن و پـیـشِ شـمــا کــورش کـبـیــــر است پـیـشِ عــلـــیِ مـرتـضـی ، طـفـلــی صـغـیــر است کـــــوروش چـه دارد غـیـرِ یـک تــاریــخِ مُـبـهـم؟! مــنــشـــــــورِ او هـم کـمـتــر از ده صـفـحـۀ کـم! آن نـامـۀ مـولا بـــــــــــــــــــه مــالک را بـبـیـنـیـد تـا صـد گـلـسـتـان گُـل زِ هـر سَـطـرش بـچـیـنـیـد تـنـهـا فـقـط این نامه ، بـیش از بـیـست صفحه است یـک نــامـــــهء او عـالَـمــــــی را مـی کُــنَـد مـسـت یـک نـامـه اش ایـن ، از کـتـابـش مـن چـه گـویـم؟! هـفـت آسـمـــــــــــان را بـا کـتـابـش مـن بِـپــویـم کُـل پــرده هـا را مــــــــــــی دَرَد ، نـهـج الـبـلاغـه خـوش تـا خـدایـت مــــــــــی بَـرَد ، نـهـج الـبـلاغـه مــولا غُـرَر دارد ، بــگـــو کــــــوروش چـه دارد؟! مــولا دُرَر دارد ، بــگــــو کــــــوروش چـه دارد؟! صفحه ۲