🔺مسئله اقرار به گناه معصومین علیهم‌السلام 🔹 بالاترین مصیبات بنده این است که در #حضور خداست. اگر در این قدری تأمل کند مثل فولاد، مثل سرنیزه به جگرش فرو می‌رود و نمی‌تواند تحمل کند. حالاتی برایش ایجاد می‌کند و این‌طور می‌شود. بنابراین اقرار به گناه، اقرار به معصیت، اقرار به تقصیر از زبان و وضعش می‌بارد که همان «یا مَن تَجلَّی بِقلوبِ اَولیائِه حتّی قامَ بینَ یَدیک مُتِمَلِّقین»؛ این‌ها حالشان عوض می‌شود، از خود دیگر حرف نمی‌زنند، وجودشان حرف می‌زند، وجودشان اظهار عجز و ناراحتی می‌کند. 🔹 مثل همان حالی که جد بزرگوارش در آن نیمه شب که از بالای دارالحکومه‌اش پایین می‌آمد، دست به دیوار می‌گرفت؛ـ خواندیم، نزدیک بود بیافتد، نمی‌توانست خودش را حفظ بکند، از بس آیهٔ شریفه در وجودش اثر کرده بود. «إِنَّ في‏ خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ اخْتِلافِ اللَّيْلِ وَ النَّهارِ لَآياتٍ لِأُولِي الْأَلْبابِ الَّذينَ يَذْكُرُونَ اللَّهَ قِياماً وَ قُعُوداً وَ عَلى‏ جُنُوبِهِمْ وَ يَتَفَكَّرُونَ في‏ خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ رَبَّنا ما خَلَقْتَ هذا باطِلاً سُبْحانَكَ فَقِنا عَذابَ النَّارِ (آل عمران: ۱۹۰ - ۱۹۱) 🔸 می‌خواند و ناراحت بود و -به فارسی ما- تِلو تِلو می‌خورد و نمی‌توانست تعادل خودش را حفظ بکند. بعد آن دو نفر گریه‌کنان گفتند این چه حالی است داری یا امیرالمؤمنین و ما چه کنیم؟! فرمود خدا بر من و تو حاضر است و این مصیبت را نمی‌شود تحمل کرد. 🔺 ائمه ما در کنار خانهٔ خدا، در مساجد، در جاهای دیگر، این‌طور عبادات می‌کردند و غیرمستقیم به کسانی که اهل این مسائل بودند تعلیم می‌دادند. آن‌هایی که اصلاً کاری به این چیزها ندارند که نمی‌فهمند، ولی آن کسانی که اهل فهم و شعور و عبادت بودند این‌ها تربیت می‌شدند، این‌ها به خود می‌آمدند. ☑️ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama