این فیلم رو خودم خیلی دوست دارم.
آقای نوعی اقدم طوری برخورد می کنه که انگار داره رویای صادقه می بینه و با یک شهید دیدار داره...
نحوه نگاه، ذوق و شوق وصف نکردنی آقای اقدم...
نحوه ی صحبتشون و عشقی که کاملا مشخص و عیان هست در چهره ی سردار اقدم؛ آدم رو فقط یاد دیدارهای با شهدا در رویاهامون میندازه...
کاش این دیدارها نصیب ما هم می شد.