📖آيه امروز📖 سوره آل عمران(۳) آيه ۷۹ آيه هفتاد و نهم مَا كَانَ لِبَشَرٍ أَنْ يُؤْتِيَهُ اللَّهُ الْكِتَابَ وَالْحُكْمَ وَالنُّبُوَّةَ ثُمَّ يَقُولَ لِلنَّاسِ كُونُوا عِبَادًا لِي مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلَٰكِنْ كُونُوا رَبَّانِيِّينَ بِمَا كُنْتُمْ تُعَلِّمُونَ الْكِتَابَ وَبِمَا كُنْتُمْ تَدْرُسُونَ(79) #ختم_قرآن محل نزول: اين آيه همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: «شیخ طوسى» گوید: از عبدالله بن عباس روايت شده كه گفت: سبب نزول آيه قومى از يهود بوده اند كه به رسول خدا صلی الله علیه و آله گفتند: آيا ما را به عبادت و پرستش خودت مي‌خوانى؟ همچنان كه مسيح ادعا كرده بود؟. تفسیر👇 امتياز پيامبران بر ديگران آن است كه هر قدر بر تعداد ياران و مقدار قدرتشان افزوده شود، مردم را بيشتر به بندگى خدا دعوت مى‌كنند، و هرگز راه توحيد را عوض نمى‌كنند و تأكيد و هشدارشان بيشتر مى‌شود. امّا دعوت كننده‌هاى سودجو، در ابتدا با قيافه‌اى مقدّس مآبانه ودلسوزانه كار را شروع مى‌كنند، ولى پس از رسيدن به مسند قدرت، استبداد و خودمحورى را پى‌ريزى مى‌كنند. جلد 1 - صفحه 548 در روايات آمده است كه به بردگان خود، «عَبدى» نگوييد، بلكه «فَتى‌» بگوييد و بردگان نيز به مولاى خود «ربّى» نگويند، بلكه «سَيّدى» بگويند. اگر انبيا نبايد پرستش بشوند، حساب ديگران روشن است. اگر مواهب معنوى عامل عبوديّت نشود، حساب زرق و برق مادّى روشن است. «رَبّانيّين» جمع «رَبّانى» به كسى گفته مى‌شود كه پيوند او با خدا محكم باشد و در فكر اصلاح و تربيت ديگران باشد. رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمودند: درباره من دو گروه هلاك شدند: 1. پيروان افراطى كه مرا از حدّ بشرى بالا بردند. 2. دشمنان بى‌انصاف كه پيامبرى مرا قبول ندارند و من از هر دو گروه بيزارم. حضرت عيسى عليه السلام نيز اين هشدار را براى پيروان خود گوشزد كرده بود و نظير اين معنا را در نهج‌البلاغه از حضرت على عليه السلام نيز شاهد هستيم. همچنين فرمودند: «لاتَرفعونى فَوق حقّى فانّ اللّه تعالى اتّخذَنى عَبداً قبل ان يَتّخذَنى نَبيّاً» مرا از آنچه هستم بالاتر نبريد، همانا خداوند پيش از آنكه مرا پيامبر قرار دهد، بنده آفريده است. سپس اين آيه را تلاوت فرمودند. رسول‌خدا صلى الله عليه و آله درباره‌ى اين آيه فرمودند: هيچ مرد وزن مسلمان، آزاد يا بنده‌اى نيست مگر آنكه حقّ واجبى از خداوند بر گردن اوست و آن اينكه قرآن را فراگيرد و در قرآن تفكّر كند. پیام ها 1- استفاده نادرست ازموقعيّت، محبوبيّت ومسئوليّت، ممنوع‌است. «ما كانَ لِبَشَرٍ» 2- كتاب و حكمت و نبوّت، انسان را از بشر بودن خارج نمى‌كند. «ما كانَ لِبَشَرٍ» 3- هدف انبيا، تنها نجات بشر از شرك نيست، بلكه رشد او تا مرحله‌ى ربّانى شدن است. «كُونُوا رَبَّانِيِّينَ» «1». تفسير قرطبى. «2». تفسير نورالثقلين. «3». مستدرك، ج 4، ص 323. جلد 1 - صفحه 549 4- راه ربّانى شدن، علمِ دين و درس كتاب است، نه تصوّف و چلّه نشينى. «1» «رَبَّانِيِّينَ بِما كُنْتُمْ تُعَلِّمُونَ ...» 5- اگر تعليم و تعلّم و درس، انسان را ربّانى نكند، در واقع آن علم، علم نبوده است. «2» «رَبَّانِيِّينَ بِما كُنْتُمْ تُعَلِّمُونَ ...» 6- علماى ربّانى، مفسّران واقعى قرآن هستند. «كُنْتُمْ تُعَلِّمُونَ الْكِتابَ وَ بِما كُنْتُمْ تَدْرُسُونَ» 7- تعليم و تدريس كتب آسمانى، بايد هميشگى باشد. «كُنْتُمْ تُعَلِّمُونَ ... تَدْرُسُونَ» 8- معلّمى، شغل انبياست. «تُعَلِّمُونَ الْكِتابَ» @shahid_modafe_haram_miladheidari