روایتگری شهدا
⚡﷽⚡ 🌷 (۴) 🥀 🍀 ☀️«خجالت می‌کشم توی صورت نگاه کنم؛ بس که چهره‌اش خسته است.» ✍اسفند سال ۸۸ بود. مثل هر سال در تالار وزارت کشور برای سالگرد شهادت شهیدان مهدی و حمید باکری مراسم گرفته بودند. تهران بودم. ♻️ آنروز محمودرضا زنگ زد و گفت: می‌آیی مراسم؟ گفتم: می‌آیم، چطور؟ گفت: بیا، سخنران مراسم است. گفتم: حتما می‌آیم. و مقابل ورودی تالار قرار گذاشتیم. محمودرضا زودتر از من رسیده بود. من با چند نفر از دوستان رفته بودم. بیرون، محمودرضا را پیدا کردم و رفتیم و نشستیم طبقه بالا همه صندلی‌ها پر بود و به زحمت جایی روی لبه یکی از پله‌ها پیدا کردیم و نشستیم روی لبه. تا بیاید، با محمودرضا حرف می‌زدیم ولی که روی سن آمد محمودرضا سکوت کرد و دیگر حرف نمی‌زد. 💢 من گوشی موبایلم را درآوردم و شروع کردم به ضبط کردن حرفهای . محمودرضا تا آخر، همینطور توی سکوت بود و گوش می‌داد. وقتی داشت حرفهایش را جمع بندی می‌کرد، محمودرضا یک مرتبه گفت: « خیلی ضیق وقت دارد. این کت و شلواری که تنش هست را می‌بینی؟ شاید اصرار کرده‌‌اند تا این کت و شلوار را بپوشد و الا همین قدر هم وقت ندارد.» بعد از برنامه، از پله‌های ساختمان وزارت کشور پایین می‌آمدیم که به محمودرضا گفتم: کاش می‌شد را از نزدیک ببینیم. گفت: «من خجالت می‌کشم توی صورت نگاه کنم؛ بس که چهره‌اش خسته است.»
244 مشاهده