🌷 نکته تفسیری صفحه ۳۳۲🌷
روزی که هوش از سرها می رود!:
این آیات به یکی از حوادث بزرگی که در آستانه ی قیامت رخ می نماید، اشاره کرده و برخی از آثار آن را به یاد ما آورده است؛ حادثه ای که انسان را از زندگی گذرای مادّی بیرون می برد و به آینده ی مهمّی که در انتظار اوست، متوجه می کند؛ آینده ای که اگر امروز به فکر آن نباشد و برایش آماده نشود، هنگام وقوع وحشتناک می نماید، و اگر آمادگی برایش پیدا کند، لذّت بخش و دل نواز جلوه می کند.
بر اساس این آیه، رستاخیز با یک انقلاب و تحوّل شدید در عالم هستی برپا می شود؛ زلزله ای بسیار شدید و کوبنده که خداوندی که همه چیز در برابر بزرگی اش ناچیز است، آن را «بزرگ» معرّفی کرده تا همگان بدانند با زلزله های معمول جهان بسیار متفاوت است؛ زلزله ای که از شدّت آن، زنان باردار، فرزندانی را که در شکم دارند، سقط می کنند، و مادران شیرده ـ که مهربان ترین افراد به فرزندانشان هستند ـ کودکی را که در دامان دارند، به زمین گذاشته، پا به فرار می¬گذارند. به سبب آن زمین لرزه، انسان های گنهکار از حالت طبیعی خارج می شوند و همچون مستان به اینسو و آن سو حرکت می کنند و کارهای نامتعادل از خود نشان می دهند؛ در حالی که آنان مست نیستند؛ بلکه با دیدن عذاب خدا، عقل از سرشان پریده است! البتّه بر اساس قرآن ، قیامت برای همگان یکسان نیست و افراد هر یک به فراخور احوال خود، چهره ای از قیامت می بینند؛ گروهی با چهره ی عبوس و خشمگین قیامت روبه رو می شوند، و گروهی با چهره ی خندان و مهربان آن. در آیات 10 و 11 سوره ی انسان، از قول افراد نیکوکار می خوانیم: «ما از روزی عبوس و خشمگین ـ که سختی اش از جانب خداست ـ می ترسیم. خداوند نیز آنان را از شرّ آن روز نگه می دارد و طراوت و خوشحالی به آنان هدیه می کند.» در آیهی 17 سوره ی مزمّل نیز می خوانیم: «اگر کافر شوید و ناسپاسی کنید، چگونه خود را از شرّ روزی که بچّه ها را پیر می کند، حفظ می کنید؟» در آیه ی 89 سوره ی نمل هم آمده است: «کسانی که با خود کارهای خوب به آخرت بیاورند، پاداشی بهتر از آن دارند و در آن روز از ترس و وحشتی بزرگ در امان اند.» پیشوای نخست ما، بهشت و دوزخ را چنین توصیف کرده است: بهشت، جایی است که:
1ـ مهمانانش از آنجا نمی روند؛
2ـ حال و روزشان تغییر نمی کند؛
3ـ ترس بر آنان مسلّط نمی شود؛
4ـ بیماری ای به آنان نمی رسد؛
5ـ در معرض خطری قرار نمی گیرند؛ 6ـ سفری در پیش ندارند تا از منزلی به منزل دیگر کوچ کنند.
دوزخ امّا جایی یست که:
1ـ دست های دوزخیان را به گردن هایشان می بندند؛
2ـ موهای پیشانی شان را به پاهایشان گره می زنند؛
3ـ لباس هایی از قیر و پاره های آتش بر تنشان می کنند؛
4ـ آنان را در عذابی جای می دهند که حرارتش زیاد است، و در خانه ای که درِ آن به روی ساکنانش بسته شده است، و در آتشی که زبانه می کشد و می غرّد و شعله هایی بلند و صدای ترسناک دارد و ساکنانش آن را ترک نمی کنند و اسیرانش در ازای هیچ چیز آزاد نمی شوند و غل و زنجیرهایش نمی شکند، و آن سرا مدّتی ندارد که تمام شود و پایانی ندارد که به اتمام رسد .
#تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇
┏━━━🍃═♥️━━━┓
@tartilvathdir96
┗━━━♥️═🍃━━━┛