🌷 نکته تفسیری صفحه ۴۶۶🌷 نفخ صور: در قرآن کریم، ده مرتبه از «نفخ صور» سخن به میان آمده است. نفخ به معنای دمیدن، و صور به معنای شیپور است. از آیات قرآن فهمیده می شود که در پایان دنیا، در چیزی مانند شیپور دمیده می شود، و در نتیجه، تمام موجوداتی که در آسمان ها و زمین هستند، می میرند، و پس از مدّتی دوباره در آن دمیده می شود و بسیاری از مخلوقات از جمله تمام انسان ها زنده شده، برای حضور در دادگاه قیامت آماده می شوند. بر اساس روایات، یکی از والامقام ترین فرشتگان خدا به نام«اسرافیل»، وظیفه‏ ی دمیدن در صور را دارد، و پس از انجام وظیفه ی خود، خود خدا او را می میراند، و پس از مدّتی، به دستور خدا، در صور دمیده شده، موجودات زنده می شوند. البته ما تصوّر دقیقی از صور و کیفیّت دمیده شدن در آن نداریم و بدون شک چیزی خارق العاده و فراتر از درک معمول ماست؛ زیرا وسیله ای که با دمیدن در آن، تمام موجوداتِ آسمان ها و زمین ـ با آن گستردگی و شمار تصوّرناشدنی ـ در یک لحظه از بین می روند و با دمیدن مجدّد در آن، دوباره زنده می شوند، پدیده ای بسیار حیرت انگیز است. در حدیثی از امام سجاد می خوانیم: «صور، شاخ بزرگی است که یک سر و دو طرف دارد و فاصله‏ ی میان طرف پایین که به سمت زمین است، تا طرف بالا که به سمت آسمان است، به اندازه‏ی فاصله‏ ی اعماق زمین هفتم تا فراز هفتمین آسمان است، و در آن سوراخ هایی به شمار ارواح خلایق است، و دهانه‏ ی آن به وسعت بین آسمان و زمین است.» بر اساس برخی از روایات، فاصله‏ ی بین دو نفخ صور، چهل سال است؛ ولی باز هم روشن نیست که آن سال ها همچون سال های معمول دنیاست یا همانند سال ها و ایّام قیامت که هر روز آن معادل پنجاه هزار سال است. به هر حال، نفخ صور، یکی از بزرگ ترین حوادث در جهان هستی، و هشداری برای تمام انسان ها به شمار می آید؛ زیرا طبق آیات قرآن، ناگهان و بدون مقدمه‏ ی قبلی به وقوع می پیوندد . امیر مؤمنان علی در عظمت این حادثه فرموده است: «در صور دمیده شود و جان ها از تن ها بیرون آیند و زبان ها از کار بیفتد. کوه های افراشته و صخره های استوار چنان فرو ریزند که از دور مانند سرابِ لرزان به نظر آیند و آبادی ها، زمینی خشک و هموار شوند.» #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛

🌷 نکته تفسیری صفحه ۴۶۸🌷 دعای فرشتگان: بر اساس آیات قرآن، جهان ما از دو بخش «غیب» و «شهود» تشکیل شده است . عالَم شهود، جهانی است که ما آن را می بینیم و حس می کنیم، و عالم غیب، جهانی است که از حواس ما پوشیده است و نمی توانیم آن را با چشمِ مادی مشاهده کنیم. قرآن بارها از عالم غیب و موجودات آن سخن گفته است. فرشتگان، نمونه ای از موجوداتی هستند که در دنیا از چشم ما پنهان و مربوط به عالم غیب اند. فرشتگان، موجودات والامقامی هستند که دستورهای خداوند را اجرا می‌کنند ؛ ولی آیات مورد بحث بیان می فرماید که آنان ضمن تسبیح و ستایش خداوند، برای مردمِ باایمانی که با پایمردی در راه خدا قدم می‌گذارند، دعا می کنند و با ادب و احترام ویژه ای از خدا می خواهند که ایشان را مشمول لطف و آمرزش خود قرار دهد و سختی های روز قیامت را از آنان دور کرده، ایشان را به باغ های سرسبز و خرّم بهشت جاودان وارد فرماید. آری، حقیقت این است که نیروهای غیبیِ این جهان، همواره یار و مددکار مؤمنان هستند و برای سعادت آنان در دنیا و آخرت دعا می کنند. در آیات 30 و 31 سوره ی فصلت می خوانیم: «کسانی که گفتند: مالک و صاحب اختیار ما، الله است و پس از آن [بر این سخن] پایدار ماندند، فرشتگان بر آنان فرود می آیند [و می گویند که] نه ترسی داشته باشید و نه اندوهی، و به بهشتی که به آن وعده داده می شدید، خوشحال باشید. ما در زندگی دنیا و در [جهان] آخرت، دوستان و یاوران شما هستیم و هر چه دلتان بخواهد و هر چه درخواست کنید، در بهشت خواهید داشت.» این حقیقت مهم، به انسان روحیه می بخشد و او را در برابر سختی هایِ حرکت در راه خدا مقاوم می کند؛ زیرا می داند که تمام این مشکلات و سختی ها، در عالم شهود محدود می شود و پیوسته از عالم پهناور غیب به او یاری می رسد. نکته ی مهمِ دیگری که از این آیات فهمیده می شود، «وجود شفاعت در دنیا و آخرت» است؛ چه این که در آیه ی 8 می خوانیم که فرشتگان از خدا می خواهند که افراد شایسته از میان پدران، همسران و فرزندان انسان های باایمان را که شاید مرتکب اشتباهاتی شده و برای ورود به بهشت، دچار مشکل هستند، مورد بخشش خود قرار دهد و آنان را به بهشت جاودان وارد کند. این همان اعتقادی است که ما در مورد پیشوایان معصوم خود داریم که ایشان نیز برای برخی از مسلمانانِ گنهکار نزد خدا شفاعت می کنند. شفاعت البته مانند رابطه بازی های دنیا نیست که امکاناتی را برای شخصی که شایستگی ندارد، ایجاد کند؛ بلکه همانطور که در آیه ی 8 اشاره شد و همچنین بر اساس آیه ی 28 سوره ی انبیاء، شفاعت فرشتگان شامل حال افراد شایسته از میان انسان های مؤمن می شود. #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛

صفحه ۴۶۸ مصحف شریف سوره مبارکه غافر #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛

🔸ترتیل صفحه 468 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده مقام سه گاه 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛

تلاوت تدویر صفحه ۴۶۸ #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛

تلاوت تدویر صفحه ۴۶۹ #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛

🔸ترتیل صفحه 470 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده مقام بیات - رست 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛

تلاوت تدویر صفحه ۴۷۰ #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛

🌷 نکته تفسیری صفحه ۴۷۴🌷 مرا بخوانید تا دعایتان را اجابت کنم: ما انسان ها و تمام موجودات هستی، مجموعه ای از نیازهای گوناگون هستیم؛ نیازهایی که حد و حصر ندارند و زندگی و خوشبختی ما به آن ها وابسته است؛ نیاز به آب، غذا، انواع ویتامین ها، اکسیژن، نور خورشید، هدایت الهی و پیامبران، و حل شدن مشکلات و ... . خدای مهربان که از نیازهای مخلوقاتش باخبر است، از روی لطف و مهرورزی، آن نیازها را برمی آورد و راه رسیدن به آن ها را برایشان هموار می کند. ما انسان ها نیز به لطف خدا زنده ایم و بسیاری از نیازهایمان بی آن که خود بدانیم به تدبیر او برآورده می شود؛ مثلاً خودکار نفس می کشیم و ماهیچه ی قلبمان، غیرارادی خون را در بدنمان می چرخاند. همچنین راهِ برآورده شدن بخش دیگری از نیازهایمان، در پیش رویمان قرار داده شده؛ که برای رسیدن به آن ها باید از خود حرکتی نشان دهیم. مثلاً راه رسیدن به رزق و روزی، کار و تلاش و فعّالیّت است. یکی از راههایی که خدا برای برطرف شدن نیازهای ما انسان ها قرار داده، «دعا و درخواست از او» است؛ یعنی انسان با تواضع و فروتنی به درگاه خدا روی آورد و از او تقاضا کند که نیازش را برآورد. البتّه برآورده شدن نیازهای ما به وسیله‏ ی دعا، دو گونه است: نخست، نیازهایی است که دعا به برآورده شدن آنها کمک می کند؛ هرچند در ظاهر تأثیر دعا در برآورده شدن آن برای ما پوشیده باشد؛ چراکه ما اعتقاد داریم تمام اسباب و وسایل جهان، به خواست خدا تأثیر دارند و در عین اینکه ما از آن اسباب و وسایل استفاده می کنیم، از خدا نیز می خواهیم که در رسیدن ما به مقصود کمک کند. در روایات می خوانیم خداوند به موسی فرمود: «هر چه را که نیاز داری، از من بخواه؛ حتّی علف گوسفندانت و نمک خمیر نانت را.» بدون شک حضرت موسی برای دستیابی به علف گوسفندان و نمک خمیر نانش به دعا اکتفا نمی کرد؛ ولی در کنار تلاش و کوشش خویش، از خدا نیز درخواست می کرد که به او یاری کند. دعا برای شفای بیماران در کنار مداوا و علاج آنان، دعا برای گشایش روزی در کنار کار و فعّالیّت و ...، از این گروه هستند. امّا فراتر از این بخش، ما نیازهایی داریم که جز با دعا و درخواست عاجزانه از خدا برآورده نمی شود. شاید برای همه‏ ی ما اتّفاق افتاده باشد که گاهی تمام درها به رویمان بسته شده و همه‏ ی اسباب و علل از کار افتاده و تنها یک راه برای ما باقی مانده؛ دعا. آری، گاهی تنها راه رسیدن به هدف، دعاست و چه بسیار مواردی که این راه، جواب داده است. همچنین بر اساس روایات، نزد خدا، درجات و جایگاه هایی است که جز با دعا نمی توان به آنها دست یافت. در روایتی از امام صادق آمده است: «نزد خدا مقامی است که جز با دعا و تقاضا نمی توان به آن رسید، و اگر بنده ای دهان خود را از دعا فرو بندد و چیزی تقاضا نکند، چیزی به او داده نخواهد شد. بنابراین از خدا بخواه تا به تو عطا شود؛ زیرا هر دری را بکوبید و اصرار کنید، سرانجام گشوده خواهد شد.» البتّه باید بدانیم که دعا شروطی دارد که استجابت دعا بدان ها وابسته است؛ مانند حضور قلب و پاکی آن از گناه. همچنین بر اساس روایات، اگر اجابت دعایی به صلاح انسان نباشد، خدا آن را مستجاب نمی کند، و به جای آن، نیاز دیگری از انسان را در دنیا یا آخرت برطرف می کند . #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛

صفحه ۴۷۴ مصحف شریف سوره مبارکه غافر #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛

🔸ترتیل صفحه 474 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده مقام نهاوند - رست 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛

🌷 نکته تفسیری صفحه ۵۰۹🌷 چرا در قرآن تدبّر نمی‌کنند؟: چون قرآن کتابی خاص و منحصر به فرد است، استفاده‏ از این کتاب نیز آداب خاصّی دارد که شاید در مورد کتاب‌های دیگر لازم نباشد؛ آدابی مانند داشتن طهارت و وضو برای مس آن، دعای قبل از تلاوت، گفتن جمله‏ ی «اَعوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیمِ» پیش از خواندن، تلاوت با صدای زیبا و لحن عربی، سکوت در هنگام شنیدن آن، و... . امّا یکی از مهم ترین آدابی که همراه با تلاوت قرآن باید رعایت کرد، «تدبّر و اندیشه» در معانی والای آیات آن است؛ چراکه قرآن، کتاب هدایت انسان ها و برنامه‏ ی کاملی برای زندگی آن هاست. بدون شک استفاده از این برنامه‏ ی سعادت بخش، تنها با شناخت آن امکان دارد، و برای آشنایی با آن نیز باید در معانی آن اندیشید. اندیشه و تدبّر در قرآن، چنان مهم است که خدا در آیه‏ ی 29 سوره‏ ی ص به پیامبر خود می فرماید: «این کتاب پرخیر و برکت را بر تو نازل کردیم تا [مردم] در آیات آن بیندیشند و خردمندان [از آن] پند گیرند.»پیشوایان معصوم ما نیز بر تدبّر در قرآن تأکید فراوانی کرده اند. در روایتی از امیر مؤمنان علی می خوانیم: «در آیات قرآن تدبّر کنید و از آن عبرت بگیرید؛ زیرا رساترین پندهاست.» نیز در این سخن گهربار از امام علی، اوج اهمّیّت تدبّر در آیات قرآن آشکار می شود: «آگاه باشید: در تلاوتی که در آن تدبّر نباشد، خیری نیست.» البتّه تلاوت قرآن در هر صورت دارای پاداش الهی است و حتّی بر اساس روایات، نگاه کردن به صفحه‏ ی قرآن نیز پاداش دارد؛ ولی منظورِ حضرت علی(ع) از این سخن این است که ارزشِ تلاوتِ بدون تدبّر، بسیار کمتر از تلاوت با تدبّر است. تدبّر در آیات قرآن امّا به ابزار و وسایلی نیاز دارد که بدون آن ها نمی توان در معانی آیات قرآن به خوبی اندیشید. نخستین گام برای تدبّر در قرآن، فهم معانی آن است، و برای رسیدن به این مرحله باید با زبان قرآن یعنی زبان عربی آشنا شویم، یا ترجمه‌ی قرآن را با دقّت مطالعه کنیم. دوّمین مرحله، شمرده خواندن قرآن و دقّت و اندیشه در معانی آن است؛ چنان که امیرمؤمنان علی در توصیف پرهیزکاران حقیقی فرموده است: «قرآن را شمرده می خوانند [و با خواندن آن به گریه می افتند] و بدینوسیله جانهایشان را غمگین می کنند و داروی دردهای [روحی] خود را برمی انگیزند؛ پس هر گاه به آیه ای می رسند که در آن تشویق [و نوید به نعمت های خدا] وجود دارد، با علاقه به آن دل می بندند و جان هایشان از شوق به سوی آن پرواز می کند و گمان می کنند که آن نعمت پیش رویشان است؛ و هنگامی که به آیه ای می رسند که در آن [در باره ی عذاب های جهنّم] هشدار باشد، گوش جانشان را به آن می سپرند و خود را در هیاهوی دوزخ فرض می کنند. » سوّمین قدم برای تدبّر در قرآن، فرمان برداری از دستورهای خدا و دوری از گناه و معصیّت است؛ زیرا گناه، دل انسان را تاریک می کند و فرد گنهکار و سنگدل نمی تواند به معانی والا و نورانی قرآن دسترسی پیدا کند. آیه‏ ی مورد بحث (24 محمّد) به همین نکته اشاره کرده، می فرماید: «آیا در قرآن تدبّر نمی کنند؛ یا [به سبب گناه و معصیت] بر دل هایشان قفل هایی زده شده است؟» #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛