❇️ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺣﻀﺮت ﮐﻪ در ﯾﮏ ﻣﮑﺎن اﺳﺖ ، ﻧﺎﻇﺮ همه ﺟﺎ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ؟ ✅ﺑﺎﯾﺪ داﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺣﺎﺿـﺮ و ﻧﺎﻇﺮ داﻧﺴـﺘﻦ اﻣﺎم ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻌﻨﺎ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ اﻣﺎم ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﺳﺮ ، اﻓﺮاد را ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ؛ همان ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ شاهد و ﻧـﺎﻇﺮ ﺑﻮدن ﺧـﺪا ﻧﯿﺰ شهود و دﯾـﺪن ﻣﺎدي ﻧﯿﺴﺖ . ﺑﻠﮑﻪ اﻣﺎم داراي ﺣﻘﯿﻘﺖ وﺟﻮدي ﺑﺴـﯿﺎر ﺑﻠﻨـﺪي اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﮔﺴﺘﺮه اﯾﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺎدي ﻧﯿﺴﺖ. . در ﺑﺴـﯿﺎري از اﺧﺒﺎر ، ﺑﺮاي ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺻـﻠﯽ اﷲ علیه و آله و ﺳـﻠﻢ و اﻣﺎﻣﺎن ﻋﻠﯿهم اﻟﺴـﻼم ﻏﯿﺮ از آﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻣﺎ آن را ﻧﻔﺲ و روح ﻣﯽ ﻧﺎﻣﯿﻢ ، ﻣﻘﺎﻣﯽ واﻻﺗﺮ اﺛﺒﺎت ﺷـﺪه و آن ﻣﻘﺎم ﻧﻮراﻧﯿﺖ اﺳﺖ . در رواﯾﺘﯽ ﻧﻘﻞ ﺷـﺪه اﺳﺖ :«ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﺧﺪاي ﻣﺘﻌﺎل آﻓﺮﯾﺪ ، ﻧﻮر ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ اﮐﺮم و اﻣﺎﻣﺎن ﺑﻮد». در رواﯾﺖ دﯾﮕﺮ آﻣﺪه اﺳﺖ » : ﺧﺪاوﻧﺪ در آﻏﺎز ، ﻧﻮر ﻣﺤﻤﺪ ﺻﻠﯽ الله علیه و آله و ﺳﻠـﻢ و ﻋﻠﯽ ﻋﻠﯿـﻪ اﻟﺴــﻼم را ﺧﻠـﻖ ﮐﺮد» و در رواﯾـﺘﯽ دﯾﮕﺮ ﺑﯿـﺎن ﺷــﺪه اﺳـﺖ » : ﺧﺪاوﻧـﺪ ، از ﻧـﻮر ﻋﻈﻤـﺖ ﺧـﻮﯾﺶ ، آﻧـﺎن را آﻓﺮﯾﺪ». آﻓﺮﯾﻨﺶ از ﻧﻮر ﺧـﺪا ، ﭼﻨـﺪان ﺑﺮاي ﻣـﺎ روﺷﻦ ﻧﯿﺴﺖ ، وﻟﯽ ﻣﯽ ﺗﻮان ﮔﻔﺖ ﻏﯿﺮ ﻣـﺎدي و ﻣﻘﺎﻣﯽ ﺑﺲ ﺑﻠﻨـﺪ اﺳﺖ . اﯾﻦ ﻣﻘﺎم ﻧﻮراﻧﯿﺖ ، ﭼﻮن ﻣﺤﯿﻂ و درﺑﺮدارﻧـﺪه زﻣﺎنها و ﻣﮑﺎنها اﺳﺖ ، ﺑﺮ همه ﭼﯿﺰ اﺣﺎﻃﻪ وﺟﻮدي دارد و ﻧﻤﻮﻧﻪ و َﻣَﺜﻠﯽ اﺳﺖ ﺑﺮاي ﻋﻠﻢ الهی؛ ﯾﻌﻨﯽ همان ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺧﺪاي ﻣﺘﻌﺎل ﺑﺮ همه ﻣﺎ ﺳﻮاي ﺧﻮﯾﺶ ، احاطه ﺣﻀﻮري دارد و اﯾﻦ ، ﺑﻪ زﻣﺎن و ﻣﮑﺎن رﺑﻄﯽ ﻧﺪارد ، آن ﻫﺎ ﻧﯿﺰ ﮐﻪ ﻣﻈﻬﺮ ﺗﺎم اﺳﻤﺎي اﻟﻬﯽ اﻧﺪ و ﻋﻠﻤﺸﺎن ﻫﻢ مظهر ﻋﻠﻢ اﻟﻬﯽ اﺳﺖ ، ﺑﻪ ﻣﻮﺟﻮدات اﺣﺎﻃﻪ ﺣﻀﻮري دارﻧﺪ . ﺑﺮ اﯾﻦ اﺳـﺎس ، اﺳـﺘﻘﺮار ﺣﻀـﺮت در ﻣﮑﺎﻧﯽ از ﻣﮑﺎن های اﯾﻦ ﮐﺮه ﺧﺎﮐﯽ ، ﺑﺎ ﺷﺎﻫـﺪ و ﻧﺎﻇﺮ ﺑﻮدن او ﻣﻨﺎﻓﺎﺗﯽ ﻧـﺪارد . اﺳـﺘﻘﺮار ﺑﺮاي ﺑﺪن ﻣﺎدي اﺳﺖ و شاهد و ﻧﺎﻇﺮ ﺑﻮدن ، ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻣﻘﺎم ﻧﻮراﻧﯿﺖ و روح مطهر آﻧﺎن ﮐﻪ وﺳﻌﺖ وﺟﻮدي دارد ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. 📚(کتاب آفتاب مهر)