شهادت امام جعفر صادق(ع) تسلیت باد. آسمان امشب مگر خالی ز ماه و اختر است کاین‌چنین تاریک و خامش بزم چرخ اخضر است پرتوِ ماه و فروغ اختران و نور شمس... گویی از روز ازل در چاه ظلمت اندر است بر تن داماد کیوان از چه نیلی جامه شد؟ وز چه بر فرق عروس زهره مِشکین معجر است جای گل، اندر گلستان خار جان‌فرسا بُوَد جای بلبل، ناله و آوای زاغ منکر است هر طرف بانگ و نوایی جانگزا آید به گوش گوییا روز قیامت شد که بر پا محشر است هر طرف غمدیده‌ای بر سرزنان با اشک و آه از فراق دلبر جانان، به جانش آذر است دل‌پریشان، دیده‌گریان، سینه‌سوزان، مو کنان جمله ابنای بشر دیدم به کوی و معبر است شیعیان از مَرد و زن در شهر و برزن، نوحه‌گر هریکی بر خاک غم افتاده خاکش بر سر است در همین اندیشه بودم کز چه طوفانی الیم کشتی آمال ما، در بحر غم غوطه‌ور است ناگهان آمد ندا از ساحت قدّوسیان : کای گروه شیعیان! قتل امام جعفر است صادق آل محمّد (ص) مظهر احکام دین کز وجودش مذهب ثانی عشَر مستظهر است آنکه درس مکتبش پی‌ریز فقه جعفری است آنکه شاگرد دبستانش، هُشام و جابر است شد شهید زهر کین، هر چند اما تا ابد... مکتب شیعه از او جاوید و نقل منبر است در رثای جانگدازش خامه‌ام در خون نشست آنچنان که سرخ، نقش چامه‌ام بر دفتر است (شمس قمّی) در غم منجی دین احمدی... نوحه‌گر هم جنّ و انس و حضرت پیغمبر است شادروان سید علیرضا شمس قمی eitaa.com/shamseqomi