یه نکته مهم اینجا هست: در بحث تردید گفتیم اگه نسبت به ظاهر طرف مقابل تردید داشتیم، بریم سراغ کسب اطلاعات و شناخت بیشتر، که این حالت تردیدمون بلاخره یا بره به سمت تمایل یا اکراه، خُب حالا چرا اینجا میگیم به هیچ وجه سراغ تحقیق و ارزیابی نریم؟! چون اینجا تکلیف ما با ظاهر طرف مقابلمون معلومه، اینطور نیست که مردد باشیم و بخواهیم از تردید خارج بشیم، و وقتی تکلیفمون با ظاهرش معلومه، معنا نداره که دیگه بریم سراغ ارزیابی و بررسی های دیگه!