هدایت شده از ๛ وارستگی ๛
🔸 ما در فضای زندگی خودمان و حتی در زندگی‌های دینی، در بهترین حالت زندگی دینی را مثلاً در مناسبات ملکوتی و با ملائکه شکل می‌دهیم. یعنی ملائکه‌ای هستند که نسبتی قدسی بین ما و جهان برقرار می‌کنند. در این نحوهٔ زندگی دینی، انسان هنوز خودش نیست. یعنی اینجا انسان آخرش در یک عالم قدس قرار دارد که ملائکه برایش پیش آورده‌اند.
🔹 اما بیایید کمی به حضور در کربلا یا حضور در سرآغاز زندگی فکر کنیم. در حضور در سرآغاز زندگی، آن انسان یا به‌تعبیری آن خلیفة‌الله است که حتی سبب نزول ملائکه می‌شود.
🔸 [در کربلا] وقتی این صحنه‌ها داشت پیش می‌آمد این ملائکه کجا بودند؟ اینجا جایی است که ملائکه هم نمی‌توانستند بیایند. اینجا مقام خود خلیفةاللهی انسان است.
🔹 حالا کمی به خود دفاع مقدس هم نگاه کنید. در دفاع مقدس باز انگار چنین صحنه‌ای را می‌بینید؛ یعنی انگار انسان است و خدا و بعد در نسبت انسان و خداست که ملائکه هم حضوری پیدا می‌کنند، یعنی می‌خواهند که در این نسبت باشند.
🔸 حالا به نسبت انسان و ملائکه در قصهٔ حضرت آدم برگردید. آنجا هم کمی می‌شود به این فکر کرد. آنجا هم خدا می‌گوید که من می‌خواهم خلیفه‌ای بر روی زمین بگذارم. ملائکه به‌نوعی تعجب می‌کنند و می‌گویند آنجا که دار تزاحم است و جنگ و خون‌ریزی می‌شود! چون در عالم قدسی که ملائکه شکل می‌دهند این تزاحمات و جنگ نیست.
🔹 آنجایی که هیچ‌چیز نیست، انسان را می‌گذارد. بحث اینجاست که در آن مقام تنهایی و غربتی که انسان قرار می‌گیرد، انسان فقط و فقط با خدا نسبت برقرار می‌کند.
🔸 اگر بخواهید در مقام توحیدی حضرت ابراهیم علیه‌السلام یا بقیهٔ پیامبران هم نگاه بکنید چنین صحنه‌هایی را می‌بینید؛ چنین صحنه‌هایی که انگار ملائکه هم دیگر وسط نیستند. این نسبت خود انسان با حق است. اینجا چه وسعتی برای حضور انسان پیش می‌آید؟
🔹 نمی‌دانم که این مثال را اینجا بزنیم یا نه؛ وقتی که حضرت امام می‌خواهند پای خودشان را در عالم سیاست بگذارند چه اشکالی به ایشان می‌شود؟ این اشکال که: اینجا که مقدس نیست و به‌تعبیری جای ملائکه نیست، همهٔ اهل قدرت اینجایند!
🔸 امام یک‌دفعه خودش را وارد این صحنه می‌کند و بعد انگار از اینجاست که عالم ملکوت هم تازه اذن حضور پیدا می‌کند. در این صحنه دیگر این انسان است که وسط است. یعنی اینجا هیچ قدسیتی هم نیست که انسان در پناه آن مقدس بودن در اینجا حضور داشته‌باشد.
🔹 اینجا انسان از جهتی در مقام "هیچ‌چیز" قرار می‌گیرد؛ در مقامی که هیچ چیزی هم کنارش نیست که این غربت را کمی تسکین بدهد. اما همین جاست که آن مقام خلیفةاللهی هم پیش می‌آید. همین جاست که انسان احساس می‌کند در یگانگی‌ای با ارادهٔ حق هم قرار گرفته‌است.
🔺 @varastgi ๛ وارَستِگی
🎙 حجت‌الاسلام نجات بخش
🗓 اول محرم‌الحرام ۱۴۴۵