اون موقع ماها چی؟!
بنظرم اینا بر ما حجت اند!
ما که سختی های اینارو نمیکشیم.
ماکه دوری و غربتی که اینا تحمل میکنند رو که تحمل نمیکنیم.
سختی های معیشتی اینا رو نداریم.
نگاه هایی که بهشون میشه که به ما نمیشه.
ما چِمون شده که حاضر نیستیم تو راه خدا قدم بذاریم؟!
واقعا چِمون شده که حاضر نیستیم واسه خدا هزینه کنیم؟!
از جوونیمون بگذریم؟!
از زیبایی های دنیا بگذریم؟!
چرا گذاشتیم کار به جایی برسه که اینقدر طلبه ها کم بشن که مراجع بفرمان بر کسی که مستعده واجب عینیه که طلبه بشه، تا دین خدا حفظ بشه.
چرا حاضر نیستیم پای سختی های دین خدا وایسیم؟!
چرا حاضر نیستیم پای دین خدا هزینه بدیم و حرف بشنویم؟!
جالبه!
از اون غیر مذهبی ها انتظاری نیست
ولی مذهبی ها چرا ؟!
زیاد دیدم تو رفقای طلبه که میرن خواستگاری
دختر خانم بهشون میگه من دوست ندارم همسرم طلبه باشه!!!
یا اونایی که قبول میکنند میگن من دوست ندارم ملبس باشه!!!
یا باید از درسش بزنه و بره سراغ شغل دوم تا قبول کنم!!!
اونی که طلبه شده، خودش همه سختی های این راهو پذیرفته، خوده بچه مذهبی ها دیگه با اینگونه رفتارشون که از سر نا آگاهیه این سختی هارو بیشتر نکنن!
یا مثلا طرف طلبس، اومده نون امام زمانو خورده ، بعد ده سال حاضر نیست ملبس بشه، بهش میگیم چرا؟!
میگه مردم تیکه میندازن
نمیتونم تحمل کنم!!
عجب!!!!
سالیانی آقا رسول الله رو خیلی شدید تر از اینها اذیت میکردن.
روده گوسفند رو سرشون خالی میکردن
بچه هارو بسیج میکردن بهشون سنگ بیندازند و فوش بدهن.
کلی جنگ کردند و زخم برداشتند تو این راه
آخر کار هم شهیدشون کردند تو این راه!
۱۳ معصوم که گلِ سر سبد خلقت بودند و بالاتر از اونها تو این عالم نبود رو واسه این دین شهید کردند.
تو این راه کلی آزار و اذیت دیدن!
حالا ما که به پای اونا نمیرسیم
ولی چرا حاضر نیستیم واسه این راه حداقل فوش بخوریم؟!
حداقل سیلی بخوریم؟!
واقعا ما چه مسلمونی هستیم که واسه دینمون تا حالا هیچ اذیت و آزاری رو متحمل نشدیم؟!
عارمون نمیشه ؟!!!