عَنِ الْأَصْبَغِ بْنِ نُبَاتَةَ قَالَ قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ عَلَیْهِ الصَّلَاةُ وَ السَّلَامُ: یَأْتِی عَلَی النَّاسِ زَمَانٌ یَرْتَفِعُ فِیهِ الْفَاحِشَةُ وَ لَتُصَنَّعُ [۲] وَ یُنْتَهَکُ فِیهِ الْمَحَارِمُ وَ یُعْلَنُ فِیهِ الزِّنَا وَ یُسْتَحَلُّ فِیهِ أَمْوَالُ الْیَتَامَی وَ یُؤْکَلُ فِیهِ الرِّبَا وَ یُطَفَّفُ فِی الْمَکَایِیلِ وَ الْمَوَازِینِ وَ یُسْتَحَلُّ الْخَمْرُ بِالنَّبِیذِ وَ الرِّشْوَةُ بِالْهَدِیَّةِ وَ الْخِیَانَةُ بِالْأَمَانَةِ وَ یَتَشَبَّهُ الرِّجَالُ بِالنِّسَاءِ وَ النِّسَاءُ بِالرِّجَالِ وَ یُسْتَخَفُّ بِحُدُودِ الصَّلَاةِ وَ یُحَجُّ فِیهِ لِغَیْرِ اللَّهِ. فَإِذَا کَانَ ذَلِکَ الزَّمَانُ انْتَفَخَتِ الْأَهِلَّةُ تَارَةً حَتَّی یُرَی هِلَالُ لَیْلَتَیْنِ وَ خَفِیَتْ تَارَةً حَتَّی یُفْطَرُ شَهْرُ رَمَضَانَ فِی أَوَّلِهِ وَ یُصَامُ الْعِیدُ فِی آخِرِهِ- [۱] فَالْحَذَرَ الْحَذَرَ حِینَئِذٍ مِنْ أَخْذِ اللَّهِ عَلَی غَفْلَةٍ فَإِنَّ مِنْ وَرَاءِ ذَلِکَ مَوْتَ ذَرِیعٍ یَخْتَطِفُ النَّاسَ اخْتِطَافاً حَتَّی إِنَّ الرَّجُلَ لَیُصْبِحُ سَالِماً وَ یُمْسِی دَفِیناً وَ یُمْسِی حَیّاً وَ یُصْبِحُ مَیِّتاً فَإِذَا کَانَ ذَلِکَ الزَّمَانُ وَجَبَ التَّقَدُّمُ فِی الْوَصِیَّةِ قَبْلَ نُزُولِ الْبَلِیَّةِ وَ وَجَبَ تَقْدِیمُ الصَّلَاةِ فِی أَوَّلِ وَقْتِهَا خَشْیَةَ فَوْتِهَا فِی آخِرِ وَقْتِهَا فَمَنْ بَلَغَ مِنْکُمْ ذَلِکَ الزَّمَانَ فَلَا یَبِیتَنَّ لَیْلَةً إِلَّا عَلَی طُهْرٍ وَ إِنْ قَدَرَ أَنْ لَا یَکُونَ فِی جَمِیعِ أَحْوَالِهِ إِلَّا طَاهِراً فَلْیَفْعَلْ فَإِنَّهُ عَلَی وَجَلٍ لَا یَدْرِی مَتَی یَأْتِیهِ رَسُولُ اللَّهِ لِقَبْضِ رُوحِهِ وَ قَدْ حَذَّرْتُکُمْ إِنْ حَذَرْتُمْ وَ عَرَّفْتُکُمْ إِنْ عَرَفْتُمْ وَ وَعَظْتُکُمْ إِنِ اتَّعَظْتُمْ فَاتَّقُوا اللَّهَ فِی سَرَائِرِکُمْ وَ عَلَانِیَتِکُمْ وَ لا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ وَ مَنْ یَبْتَغِ غَیْرَ الْإِسْلامِ دِیناً فَلَنْ یُقْبَلَ مِنْهُ وَ هُوَ فِی الْآخِرَةِ مِنَ الْخاسِرِینَ. ---------- [۲]: ۲. کذا، و لعلّ الصحیح: و تضیع فیه الأمانة. 🔸 جناب اصبغ بن نباته (رضوان الله علیه) روایت کرده است که حضرت امیر المومنین (علیه السلام) فرمودند: زماني بر مردم خواهد آمد که كارهاي زشت آشكار مي‌‌گردد ، پرده‌هاي عفت و شرم پاره مي‌‌گردد ، زناكاري و تجاوزهاي ناموسي علني مي‌‌شود ، اموال يتيمان را حلال مي‌‌شمارند و مي‌‌خورند ، رباخواري شيوع پيدا مي‌‌كند ، در كيل و وزنها ، كم و كاست مي‌‌كنند ، شراب را به اسم نبيذ حلال شمرده و مي‌‌خورند ، رشوه را بعنوان هديه و شيريني مي‌‌گيرند، بنام امانتداري خيانت مي‌‌نمايند، مردها خود را بشكل زنان و زنان خود را بصورت مردها در می‌‌آورند. پس وقتی که این زمان فرا برسد (خداوند آنها را از فیوضات خود محروم می‌‌کند ) تا جاییکه ماه (شوال برای آنها مخفی می‌‌شود ، بطوریکه گاهی دوشبه دیده می‌‌شود) که معلوم می‌‌شود روز عید فطر را بعنوان ماه رمضان روزه گرفته‌‌اند ، با اینکه روزه آن حرام بوده است و زمانی ماه شب اول رمضان مخفی می‌‌شود ، که دو روز آن را روزه نگرفته و بعنوان آخر ماه شعبان می‌‌خورند و روز عید ، فطر را بخیال آخر ماه رمضان روزه می‌‌گیرند. در این وقت باید ترسید از اینکه خداوند بطور ناگهانی آنها را کیفر کند ، چرا که بدنبال آن کارها ، بلاها مردم را فرا می‌‌گیرد ، تا جاییکه کسانی صبح سالم هستند ، ولی شب در دل خاک و قبر آرمیده‌‌اند و گاهی شب سالم هستند و بامدادان جزء مردگان هستند. وقتی چنین روزگاری پیش آمد ، لازم است انسان همیشه وصیت کرده باشد که مبادا بلایی بر او فرود آمده و‌بدون وصیت بمیرد ، و واجب است نماز را در اول وقت آن بخواند ، چون ممکن است تا آخر وقت زنده نباشد. هر یک از شما آن زمان را درک کرد ، بدون وضوء نخوابد و اگر برایش امکان دارد ، همیشه با وضو باشد که روح با طهارت خدا را ملاقات نماید. من شما را ترساندم ، اگر بترسید و آگاه نمودم ، اگر آگاه گردید و شما را پند دادم ، چنانچه پند گیرید. پس در پنهانی و آشکار ، از خدا بترسید و نباید کسی از شما بمیرد ، مگر اینکه مسلمان باشد ؛ زیرا هر کس بغیر از اسلام دینی داشته باشد ، از او پذیرفته نیست و در آخر زیانکار است. بحار الانوار ج ۹۳ ، ص ۳۰۳ http://eitaa.com/shobeiri