یکی از حسرت‌ها اینه در جهنم
که پایان‌های مختلفی از زندگیت رو میبینی
که میتونستی بشی ولی تنبلی کردی و نشدی
و حسرت حسرت حسرت..
مثلا بهت نشون میدن میتونستی شهید بشی
میتونستی بروجردی بشی، میتونستی بهشتی بشی
میتونستی خمینی بشی، میتونستی ابن‌سینا بشی
میتونستی فلان شخص مصلح موثر جهانی بشی
میتونستی دانشمند بشی، مداح بشی، قاری بشی
بعد تمام این پایان‌ها رو با جزییات بهت نشون میدن
که ببین این جوری میشدی اینجور میشد،
این شکلی میشدی و..
و خودت نخواستی و این شدی!
حسرت داره نه؟ که بهت نشون بدن
میتونستی مثلا قهرمان المپیک بشی،
رتبه تک کنکوری بشی
میتونستی مرجع تقلید بشی،
میتونستی مث بهجت بشی،
میتونستی علی بن مهزیار بشی،
ولی الان نشدی و شدی این!
با تنبلی، با حماقت، با جهالت، با سستی!
آتش جهنم این شکلی می‌سوزونه.. 💔