کوهها برای حفظ خاک ما
سخت و با اراده ایستادهاند
رودها سمت وسعت خلیج
صبح تا غروب
شام تا سحر
عابران پیچهای سخت و درههای تنگ
یا مسافران قرنهای جادهاند
مثل آن کبوتران ممتد سپید
مثل لالههای سرخ
مثل سروهای سبز
که صبور و ناگزیر
طعم زندگی، رنگ ایستادگی به خاک دادهاند.
راستی رفیق...
تو بگو
ما برای آب و خاک
ما برای سرزمینمان چه کردهایم؟
اشکها
پاسخی برای این سؤال سادهاند...
معصومه مرادی