«در گذشت دکتر محمد مصدق» «وحشت‌زدگی جبهه ملی، نهضت آزادی و حزب ملت ایران در مقابل ساواک» به دنبال درگذشت دکتر محمد مصدق در ۱۴ اسفندماه ۱۳۴۶ روحانیان مبارز درصدد برآمدند که از این فرصت نیز جهت ضربه زدن به رژیم شاه بهره گیری کنند و به مناسبت در گذشت او اعلامیه مشترکی با اعضای جبهه ملی نهضت آزادی و حزب ملت ایران صادر نمایند. برای این منظور میان آقای ربانی شیرازی و آقای داریوش فروهر ملاقاتی به عمل آمد. در این نشست که نگارنده نیز حضور داشت آقای فروهر پیشنهاد صدور هر گونه اعلامیه ای را بکلی رد کرد و اظهار داشت: چون در شرایط فعلی ساواک شاه آماده است که هر گونه واکنشی را بشدت سرکوب کند، جبهه ملی و نهضت آزادی و نیز حزب ملت ایران به این نتیجه رسیده اند که نیروهای خود را به خاطر صدور اعلامیه ای نباید از دست بدهند از این رو حتی از برگزاری مجلس فاتحه برای مصدق خودداری ورزیدند؛ زیرا ساواک موافق نبود آقای فروهر با آنکه به ظاهر موضع مسالمت آمیز و سازشکارانه جبهه ملی» و «نهضت آزادی» را در برابر رژیم شاه بشدت محکوم میکرد و ادعا داشت که حزب ملت ایران به رهبری او در هر شرایطی به مبارزه ادامه میدهد اما در عمل راه و اندیشه همسنگران خود را در جبهه ملی و هضت آزادی» دنبال میکرد بنابراین در درگذشت مصدق کوچکترین واکنشی از طرف هواداران او نشان داده نشد نه مراسم تشییع و فاتحه برای او برگزار کردند و نه اعلامیه ای به مناسبت درگذشت او منتشر ساختند. تنها در چهلمین روز درگذشت مصدق مراسمی از طرف بازماندگان او در احمد آباد برگزار شد. در این مراسم شماری از اعضای جبهه ملی»، «نهضت آزادی» و «حزب ملت ایران شرکت داشتند، لیکن آنچنان مرعوب و وحشتزده بودند که به خود جرأت ندادند تا نام مصدق را بر زبان بیاورندا و حتی اعلام نکردند که این مراسم به چه مناسبتی برگزار شده است! تنها آیاتی از کلام الله مجید قرائت شد آنگاه دکتر غلامحسین مصدق پشت میکرفون رفت و یادداشتی را که در دست داشت قرائت کرد متن آن یادداشت به این مضمون بود: از خانمها و آقایان محترم که قدم رنجه، فرموده در این مراسم شرکت کرده اند صمیمانه سپاسگزاری میشود. در این مراسم از روحانیان آقای شجونی و نگارنده شرکت کرده بودند. ساواک شاه برای شناسایی و تعقیب نگارنده، هنگام بازگشت از مراسم احمد آباد، به طور سری عکسی گرفته و در پرونده نگارنده بایگانی کرده است. (سند شماره۱۲۹) #نهضت۲، ص۳۰۸ @siyahe