مقصود از احکام گناهان یا به تعبیر کامل‌تر: «احکام فقهی گناهان»، حکم‌های تکلیفی شرعی (واجب، مستحب، مباح، مکروه و حرام) مرتبط با گناهان و محرّمات می‌باشد که باید حکم فقهی آن را فقیه و مجتهد (بر اساس راه‌های مشخص اجتهادی، از منابع فقهی) استنباط و سپس بیان نماید. در نتیجه، مباحث آن مربوط به علم «فقه» می‌باشد. برای مثال، در مورد گناه «غِیبت» -به عنوان یک حرام فقهی و یک گناه کبیره-، غیبت کودک و مجنون یا مسئلۀ غیبت غیرمسلمان یا اساساً تعریف فقهی «غیبت» و...، موضوعات و احکام فقهی «غیبت» محسوب می‌شود. تلاش بر این بوده که در این مجموعه تمامی اموری که حرام فقهی بوده و محل بحث ما است، اِحصا و بررسی شود و هیچ چیزی که در شریعت مقدس شرعاً حرام محسوب شده و در ثقلین بحثی -و لو اندک- از آن شده، از قلم نیفتاده باشد. از بزرگ‌ترین گناهان کبیره (که در رأس آن ها «شرک و کفر» است) گرفته تا گناهان کوچک‌تر، بررسی شده و با جست‌و‌جوهای گسترده و مراجعات متعدد به منابعی که ذکر خواهد شد، مسائل و استفتائات مربوط به این گناهان، استخراج و تنظیم و دسته‌بندی گردید.   با دسته‌بندی‌ و عنوان‌بندی‌ای که انجام شد، مجموع این گناهان، به هفتادوپنج مورد رسید. برخی از این عناوین، کاملا مشهور بوده و در ابواب کتب روایی و نیز فقهی-اخلاقی ما با همین عنوان از آن‌ها یاد شده است؛ مثل غیبت، کذب(دروغ)، ربا، قطع رحم، نمّامی(سخن‌چینی) و... . اما برخی دیگر، با اینکه از نظر فُقها، مصادیق حرامی دارند، عنوان خاصی را برای آن در منابع مذکور نمی‌توان یافت.به دلیل اینکه می‌توان آن‌ها را ذیل یک موضوع مشخص قرار داد، عنوانی برای این مصادیق مشخص شد.