📌تحزّب در اندیشه‌ی امام خمینی (رحمةالله‌علیه) 👈گفتار دوم: اندیشه و مواضع امام خمینی (رحمةالله‌علیه) درباره احزاب 🔹با پیروزی انقلاب اسلامی، به‌دلایل مختلفی، اقبال به احزاب سیاسی و تحزب به‌نحو فزاینده‌ای افزایش یافت. 🔹وجود استبداد و خفقان در سلطنت پهلوی، نظام تک‌حزبی در دوره‌ی محمدرضا پهلوی و ممنوعیت فعالیت سایر احزاب - از کمونیست‌ها گرفته تا اسلام‌گرایان، دولتی بودن احزاب اصلی و غیر خودجوش بودن آن‌ها، و همچنین جوّ بسیار باز سیاسی آغاز جمهوری اسلامی و مساعد بودن وضعیت برای سهم و عینیت‌خواهی برای ظهور بسیاری از گروه‌های نوظهور، زمینه‌های پیدایش احزاب و تشکل‌های متعددی را فراهم ساخت و در نتیجه عدم تفاهم و وفاق این گروه‌های قدرت‌طلب، باعث ایجاد تشتت و پراکندگی‌های گسترده و مناظره‌های فکری و حتی منازعات مسلحانه گردید تا جایی که کلاس‌های درس دانشگاه تهران به اتاق جنگ این گروهک‌ها و احزاب بدل شد. 🔹این وضعیت، امام خمینی (رحمةالله‌علیه) را واداشت تا درمورد احزاب و فعالیت‌های آن‌ها موضعی صریح و روشن اتخاذ کنند و فعالیت‌های احزاب را منوط به زیان نرساندن به جمهوری اسلامی و حاکمیت ملت اعلام نمودند. 🔹امام خمینی (رحمةالله‌علیه) را نمی‌توان به‌طور کلی مخالف "تحزب و تشکل به‌شمار آورد." ایشان در عین‌حال به "پدیده احزاب سیاسی" - که از دستاوردهای جوامع غربی است و به جوامع مسلمین نیز سرایت کرده - چندان خوشبین نبودند و مخالف فعالیت‌های حزبی و تشکیلاتی هم نبودند و ملاک صحت عملکرد احزاب را اندیشه و کارویژه‌های آن‌ها به‌شمار می‌آوردند.