چقدر رفیق از دست داده‌ام، چقدر رفیق به دست آورده‌ام. چقدر آدم جدید شناختم و چقدر آدم قدیمی را از یاد برده‌ام. دنیا چقدر عجیب و بزرگ و غیر قابل پیش‌بینی‌ست! ناگهان به خودت می‌آیی و می‌بینی امروز و بعد از گذشت سال‌ها، درست در نقطه‌ای ایستاده‌ای که شاید هرگز تصورش را هم نمی‌کردی! دنیا شبیه به قطار مارپیچی‌ست که سوارش که شدی، هیچ ایده‌ای نداری که بعد از عبور از تونل‌های تاریک، تو را تا کدامین سرزمین‌های سبز خواهدبرد. تونل‌ها، رنج‌های تو هستند و سرزمین‌های سبز، موقعیت‌ها، موفقیت‌ها و دستاوردهایی غیر قابل پیش‌بینی که پس از عبور از رنج‌ها، به آن‌ها دست پیدا می‌کنی. پس هیچ رنجی و هیچ اندوهی بیهوده بر تو وارد نمی‌شود. تو به واسطه‌ی رنج‌هاست که بزرگ می‌شوی. #نرگس_صرافیان_طوفان‌ @sobhbekheyrshabbekheyr