چندی پیش، در یکی از کانال‌های دوسدار عرفان با عبارتی مواجه شدم. که بنابر تکلیف نکاتی عرض می‌شود. ابتدا عین عبارت مذکور نقل می‌گردد: «ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺩﺭﻭﻍ نمیگوید، ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺍﺳﺖ، ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺭﻧﺞ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺍﻧﺪﻭﻫﮕﯿﻦ میشود ﻭ اﺯ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﯽ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺷﺎﺩ ﺍﺳﺖ، ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﻭ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﺭﺍ ﻭ ﮔﯿﺎﻩ ﺭﺍ ﻭ ﺯﻣﯿﻦ ﺭﺍ، ﻣﺤﺘﺮﻡ میدارد‌، " ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﺍﺳﺖ " ﺍﺯ ﻫﺮ ﺭﺍﻫﯽ ﮐﻪ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ!!» نکات: ۱- مقصد آدمی صدق، مهربانی، انصاف و... نیست. گرچه اینها لازمند اما مقصد نهایی نیستند. مقصد نهایی معرفت و لقاء حق مطلق است، که از آن با «توحید علمی و عینی» یاد می‌شود. ۲- هرگز از هر راهی نمی‌توان به حق مطلق (ختم توحید) رسید. اگر اینگونه بود سالکان طریق یوگا و بودا، به توحید ختمی رسیده بودند. اما سخنان و اندیشه ایشان چنین وصولی را منعکس نمی‌کند. حتی پیامبران پیشین ص نیز چنین توفیقی نداشتند و تنها پیامبر خاتم ص، بدین مقصد دست یافت. لذا تنها راه رسیدن به مقصد نهایی شریعت محمدی است. خلاصه اینکه داعیان طریق یوگا، بودا و... در تبیین هدف نهایی، و روش رسیدن بدان، دچار لغزش هستند. البته ایشان سخنان حقی نیز دارند اما این حقایق با برخی سخنان نادرست آلوده شده و تشخیص آن دشوار می‌نماید. سخن و اندیشه ایشان ممزوجی از حق و باطل است. و افراد، مجذوب حقایق آنها می‌شوند و ناخودآگاه از اعوجاج آنها رنگ می‌گیرند. و درختی که از ابتدا کج رشد نماید، استوار نمودن آن، دشوار خواهد بود. نکات فوق در فرضی است که داعیان مذکور با صدق نیت، ناخودآگاه لغزیده‌اند. اما گاهی فرقه‌هایی انحرافی در این مسیر سبز می‌شوند که کاملا آگاهانه و شیطنت‌آمیز در پی راهزنی از بندگان خدا هستند. که این داستان تلخ و جداگانه‌ای دارد. #ر_س @sooyesama