داشتیم روستاهای اطراف را میگرفتیم، آخرین نقطه های تحت اشغال داعش را. حاجی نشست ترک موتورم. رو کرد به بچه های خط و گفت:« ما منطقه رو ببینیم و برمیگردیم.»
سر حرفم باز شده بود. حاجی هم از فرصت استفاده کرد و مدام میگفت:« بریم اینجا رو ببینیم بریم اونجا رو ببینیم.»
خمپاره ها همراهیمان می کردند. این ور آن ورمان میخوردند و گردو غبار میرفت هوا.
شناسایی پانزده دقیقه ای، یک ساعت طول کشید.
تکریت؛
حتی یکبار به چشم ندیدم. نه جلیقه ضد گلوله میپوشید نه با ماشین ضد گلوله می آمد توی خط.
خمپاره ای آمد و خورد کنارش. صاف صاف راه می رفت. انگار نه انگار چیزی به زمین خورده. بعد هم خونسرد نشست روی موتور. زد به خط. رفت تا وضعیت دشمن را شناسایی کند.
فرمانده کلاسیک نبود؛ از آنهایی که مینشینند در اتاق های لوکس شیشه ای و از مانیتورینگ صحنه جنگ را مدیریت میکنند.
در خطرناکترین نقطه ها رد پای حاجی را می دیدی؛ همان جاهایی که فکر میکرد شاید از توان نیروهایش خارج باشد. یک وقت هایی که کار گره میخورد،عقب نمی نشست دستور بدهد.
بلند میشد میرفت توی خط. هیچ وقت نشنیدم حاجی به نیروهایش بگوید بروید. اول خودش میرفت بعد به بچه ها میگفت بیایید.
راویان: سردار شهید شعبان نصیری / خبرنگار شبکه المنار/ سردار جعفر جهروتی زاده
منابع: برایم حافظ ،بگیر، زینب سوداچی انتشارات شهید کاظمی / شبکه المنار/ برنامه تلویزیونی شب ،روایت پخش شده از شبکه چهارم سیما
#خاطراتۍازحـاجۍ
#جان_فدا
☫سیاست دشمنان مهدویت
@syasatmahdaviyat
🌴🕊️🥀🕯️🥀🕊️🌴