چند روزی است که این عکس را در میان عکس‌های سال ۱۳۹۳ یافته‌ام و در این اندیشه بودم که به مناسبت سالگرد ارتحالش، درباره حاج حسن شایانفر مطلبی بنویسم، اما حقیقتا از توصیف این اسطوره انقلابی عاجزم. کلمات یاری‌ام نمی‌کنند. گاهی پدیده‌ها به قدری عظمت دارند که نمی‌توان درباره‌شان نوشت. عکس مربوط به یکی از شب‌هایی است که برای گپ و گفت بیرون رفته بودیم و راهمان به کهف‌الشهدا ختم شد. حاج حسن تا آخر عمر مستاجر بود. پس از بیش از سه دهه کار که حداقل دودهه آن را مدیر بود، خانه‌ای پیش خرید کرده بود که به بدعهدی فروشنده خورد... من همه آنچه دارم را مدیون حمایت‌ها، راهنمایی‌ها و کمک‌های او هستم؛ و مانند این حقیر در جبهه انقلاب کم نیستند که دست‌پرورده حاج حسن باشند. هنوز مستاجر خانه‌ای هستم که با هم رفتیم و انتخابش کردیم. روزی نیست که یادش نکنم. دعایش می‌کنم، دعایش کنید... @syjebraily