خسرو میرزائی| ۳۶ ▪️زیارت یواشکی امامین عسکریین(ع) هنگامی که فروردین ماه سال ۱۳۶۷ در اتوبوس‌های قدیمی آلمانی ماکروس دوتیس بصورت سر پائین نشسته و از زندان الرشید بغداد بسمت اردوگاه ۱۱ تکریت انتقال داده می شدیم، چون من در کنار پنجره نشسته بودم هر از چند گاهی یواشکی پرده را کنار زده و دور از چشم نگهبانان بیرون را نگاه می‌کردم که یک لحظه از شانس خوبم، چشمم به گنبد و بارگاهی افتاد و از دور سلامی عرض کردم. البته آن موقع نمی‌دانستم که آنجا کجاست، بلکه بعد از ورود به اردوگاه وقتی این قضیه را به دوستان گفتم فهمیدم که آنجا شهر سامرا و آن بارگاه مربوط به امامین عسکریین است. بار دوم در شهریورماه سال ۱۳۶۹ همین صحنه مجددا تکرار شد، البته با این فرق که زمان آزادی ما بود، و دیگر سرها پائین نبود،و حتی پنجره‌های اتوبوس نیز باز بود و هوا هم می‌خوردیم و همگی از دور عرض سلام و آرزوی زیارت از نزدیک نیز کردیم. بار سوم سال ۱۳۹۴ زیارت اربعین بود که به عتبات عالیات مشرف شدم وقتی در جاده ای که به سمت سامرا در حرکت بودم به همسفران خود گفتم که زمان جنگ دوبار بنده این مسیر را یکبار سرپایین و یکبار سربالا طی کرده‌ام. 🔹آزاده تکریت ۱۱ @taakrit11pw65