🔰 مختصات و ویژگی های فرهنگ و ادبیاتِ رُنسانس ۱) در رُنسانس بشری جدید ظهور می کند؛ ۲) که اولا از خصوصیاتش این است که سوبژکتیویست، خود بنیاداندیش و نفسانیت مدار است. ۳) این انسان، خود را بصورتِ "منِ فردیِ خودبنیاد" درک می کند. ۴) نسبت خود با عالَم و آدم را بر پایه ی سوژه پنداریِ خود و اُبژه پنداریِ همه طبیعت و آدمیان قرار می دهد. ۵) و نیز، این بشر جدید ذاتا رویکردی ابزاری و شیئی و بیگانه وار به خود و دیگران دارد. ۶) ادبیاتِ رُنسانس، توجهی گسترده و ستایشگرانه نسبت به میراثِ ادبیاتِ یونان و روم باستان نشان می دهد. ۷) تفکر حاکم بر رُنسانس اومانیستی است و طبعا ادبیات رُنسانس هم چنین صبغه ای دارد. ۸) در ادبیاتِ رُنسانس، نگاشتن به زبان های بومی و ملی افزایش می یابد و تدریجا نثر، مقام و مرتبه ای برابر نظم پیدا می کند. ۹) ادبیاتِ مدرن که با رُنسانس آغاز می شود، محاکاتِ جلواتِ نفس آدمی از منظر خودبنیاداندیشی است و دعوی ای برای تعالی و توجهات معنوی ندارد. ۱۰) ادبیاتِ رُنسانس با نفیِ میراثِ قرون وسطی و بویژه با توجه به جوهرِ نفسانیِ خود، زبانی بی پروا و صریح و بعضا وقاحت بار دارد. 💢 کانالِ "تأمُّلاتِ نظری" دریچه ای به سوی آگاهی و پیشرفت👇 @taammolatenazari