چند روز پیش برای انجام کاری، ساعتی را در خیابان جمهوری و یکی از بازارهای اصلی موبایل گذراندم. فضای معنایی بازار، بیشتر حال و هوای جایی مثل بازارهای کیش یا ترکیه را تداعی می کرد و آدم ها ناخودآگاه تحت تاثیر آن فضا رفتار می کردند. نه مکان به تهران می خورد و نه زمان به ماه رمضان.
شهر و شهرنشینی، بازار، پاساژ و .... هر کدام دلالت های معنایی خود را دارد که آدمی را در چنگال خود اسیر می کند و اگر فطرت انسان بیدار نباشد، خیلی راحت در این فضا هضم می شود. اقدامات نظامی و امنیتی بجای خود، سیاست های شهرسازی و... هم، اما برای فطرت دست مالی شده انسان ها در این فضای غفلت زا فکری باید کرد.
@taamollat