گناه‌تراشی 1⃣ ⬅️ از میان کاربران بی‌شمار شبکه‌های اجتماعی و ابزارهای دست‌ساز ابلیس، قصۀ حضور و همراهی مذهبی‌ها و انقلابیون با این جاسوس‌افزارها، قصۀ پرغصه و پردامنه‌ای است. خاصه آن دسته از این کاربران که با یک‌دیگر در ارتباط‌ند و از حضور هم در شبکه‌های اجتماعی و پیام‌رسان‌های شیطان‌گرد باخبرند. متأسفانه اینان خود مسبّب بدگمانی نسبت به‌هم شده‌‌اند و اسف‌بارتر این‌که همین مسأله موجب سستی روابط و تزلزل اعتماد میان جمع کثیری از فرزندان آل انقلاب شده است. گرچه آنان به‌زعم خود مشغول فعالیت فرهنگی و دینی و انقلابی‌اند‌، لیکن آن‌جا خانۀ شیطان است و هر یک از این کاربران به‌هنگام فعالیت، در کنج خلوت این خانه نشسته و کسی مزاحمش نیست؛ یعنی اوست و خلوت و ‌خانۀ شیطان، و آن‌چه که ازین خلوت‌گزینی بر سر فرزندان آدم(ع) می‌آید، حدیث مفصلی دارد که جای طرح آن، نه این‌جا که در محضر استاد اخلاق است! آنان با افتادن در این دام، علاوه بر برآوردن کام دشمن از حیث امنیتی و فرهنگی و اقتصادی، ضمن این‌که خود در معرض گناه می‌افتند، دیگران را نیز در موضع گمراهی و گناه می‌اندازند. چگونه؟ به‌دین‌گونه که وقتی فردا در صف نماز و مدرسه و دانشگاه و کجا و کجا، چشم‌شان به‌هم می‌افتد، در دل نسبت به‌هم دچار این بدگمانی می‌شوند که: «نکند فلانی هم گه‌گاه...»، مگر آنان که خود را مصون از لغزش و گناه می‌دانند! العیاذ بالله. گرچه نباید همه را به یک چوب راند، ولی با فرمایش حضرت علی علیه‌السلام چه باید کرد که می‌فرماید: «هرکس به مکانی برود که محلّ تهمت است، کسی را که به او بدگمان است، سرزنش نکند». برهان حضرت مولا (ع) در این سخن، برهان عقلی است و قهراً میوۀ تلخِ توقف در محلّ تهمت، بدبینی و بدگمانی خواهد بود. حال باید از انقلابیون و مذهبیون فعال در دخمه‌های عاریتی ابلیس پرسید؛ پاسخ‌تان به مولا(ع) چیست؟ 🖊 «م. ایمانی»، عضو جبههٔ #انقلاب اسلامی در فضای مجازی ✊ @jebheh