🔸توحيد، وادى بسيار باعظمتى است؛ اما در چنين وادى باعظمتى، باز از مؤمنين و مسلمين و موحدين خواسته‌اند كه با تكيه به تفكر و تدبر و تعقل، پيش بروند. واقعا هم عقل و تفكر مى‌تواند انسان را پيش ببرد. البته در مراحل مختلف، عقل به نور وحى و نور معرفت و آموزشهاى اولياى خدا، تجهيز و تغذيه مى‌شود؛ ليكن بالاخره آنچه كه پيش مى‌رود، عقل است. بدون عقل، نمى‌شود هيچ جا رفت. ملت اسلامى، در تمام دوران چند صدساله‌اى كه چيزى به نام خلافت، بر او حكومت مى‌كرد ـ ‌يعنى تا قرن هفتم كه خلافت عباسى ادامه داشت، البته بعد از انقراض خلافت عباسي، باز در گوشه و کنار، چيزهايي به نام خلافت وجود داشت؛ مثل زمان مماليک در مصر و تا مدتها بعد هم در بلاد عثماني و جاهاي ديگر ـ آن چيزى كه مردم احتياج داشتند بفهمند، اين بوده كه عقل را قاضى كنند، تا بدانند آيا نظر اسلام و قرآن و كتاب الهى و احاديث مسلمه راجع به اولياى امور، با واقعيت موجود تطبيق مى‌كند، يا نه؟ اين، چيز خيلى مهمى است. 📚کتاب‌انسان‌۲۵۰ساله 🌷. 👇 ‎‎https://eitaa.com/joinchat/2137587722C603b2cd06b