تبیین
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️تفاوت نگاه اسلام و غرب به فرزندآوری (بخش دوم) 🔸امروزه در کشور ایران به یک بحران اجتماعی تبدیل شده است. شاید بتوان تغییر باور ایرانیان در مورد فرزندآوری را نتیجه شبیخون فرهنگی غرب دانست. در این نوشتار برآنیم که به بیان تفاوت دیدگاه اسلام و غرب در مورد فرزندآوری بپردازیم. 💠نگرش منفی غرب درباره فرزند 🔹از میان تغییرات صورت گرفته در دهه های اخیر ، احتمالا تغییرات به عمل آمده در نهاد ، استثنایی ترین آنها بوده است. بر اثر تغییرات مهم در اوضاع اقتصادی، اجتماعی و پیدایش مفاهیم نوین راجع به آزادی خصوصی، و تجدید نظر در خصوص عقاید مذهبی دیرین، درباره توالد و تناسل، وسعت خانواده به سرعت رو به نقصان گذاشته است. در جامعه غربی مدام از تعداد کودکان کاسته می شود. پژوهش ها نشان می دهد تعداد زوج هایی که بدون فرزند روزگار می گذرانند، از دهه ۱۹۵۰ تاکنون روندی فزاینده داشته است. امروزه در غرب، پدیده منفی و مزاحم به حساب می آید، و شگفت این که مردم به حیوانات بیشتر دل خوش کرده اند تا به فرزند! شکل غربی خانواده، همگام با پیشرفت تمدن مادی مدرن، گسترش عالم گیر یافته است. 🔹 موجب شده است که از نقش مثبت فرزندان کاسته شود و علاقه به داشتن که در فرهنگ سنتی و دینی موجب افزایش همبستگی بود، از بین برود. تغییری که در نگرش به فرزند ایجاد شده، در واقع ناشی از این بینش خاص غربی است که اقتصاد و خوشگذرانی و زندگی مرفه را هدف نهایی می دانند، و هرچه را که مانعی بر راه آن محسوب شود، از میان بر می دارند. شاید انگیزه اکثر افراد غرب زده در این مساله، با انگیزه اعراب جاهلی که از ترس مسائل مالی به عنوان یکی از دلایل، دختران و فرزندان خود را زنده به گور می کردند، تفاوتی نداشته باشد. پژوهش ها در غرب نشان می دهد که زنان و شوهران جوان، عمدتا به دلیل مشکلات اقتصادی و روحیه رفاه طلبی و خوشگذرانی، از داشتن فرزند امتناع می ورزند. برخی نیز به دلیل مشکلات تربیتی از داشتن فرزند اکراه دارند. 🔹بیماری ها، اختلالات روانی و بزهکاری های اجتماعی از دیگر عوامل رویگردانی والدین از داشتن فرزند در غرب است. در جوامع غربی وقتی دست اندرکاران بهداشت روانی، آمارهای وحشتناک و روزافزون کودکان و نوجوانانی را که از مشکلات عجزآور روحی رنج می برند، یا آنهایی را که قربانی اعتیاد می شوند و یا دست به خودکشی می زنند، ملاحظه می کنند، اظهار می‌دارند که همه اینها تقصیر پدر و مادرهاست. رهبران سیاسی و ماموران قانون هم پدر و مادرها را برای پرورش نسلی ناسپاس، عصیانگر، متعرض، هیپی و خرابکار سرزنش می کنند. بنابراین، داشتن یک نوزاد و به عهده گرفتن مسؤولیت کامل جسمی و روانی او و تربیت او به صورت انسانی کارآمد، هماهنگ با اجتماع و مسؤول، باری بسیار بزرگ را بر دوش والدین می گذارد؛ چیزی که اکثر والدین آمادگی آن را ندارند و در نتیجه از اصل داشتن فرزند صرف نظر می کنند. ... 📕کتاب تقویت نظام خانواده و آسیب شناسی آن، گروه نویسندگان، صص ۳۳۲-۳۳۵ منبع: وبسایت راسخون @tabyinchannel
3.4هزار مشاهده