"تفسیر نور (محسن قرائتی) وَ لَقَدْ جاءَهُمْ رَسُولٌ مِنْهُمْ فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمُ الْعَذابُ وَ هُمْ ظالِمُونَ «113» البتّه پيامبرى از ميان خودشان به سراغشان آمد، امّا او را تكذيب كردند، پس ايشان را در حالى كه ستمكار بودند، عذاب فراگرفت. نکته ها اين آيه در ادامه آيه‌ى قبل مى‌فرمايد: مردم ناسپاس نه تنها نعمت‌هاى مادى را كفران كردند، بلكه بزرگ‌ترين نعمت‌هاى معنوى، يعنى پيامبران الهى را تكذيب نمودند كه در نتيجه قهر خداوند آنان را فراگرفت. پیام ها 1- پيامبران از ميان مردم و مردمى بودند. كفّار آنان را مى‌شناختند، امّا لجاجت مى‌كردند. «رَسُولٌ مِنْهُمْ» 2- عذاب خداوند، پس از اتمام حجّت است. جاءَهُمْ رَسُولٌ‌ ... فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمُ الْعَذابُ‌ 3- تكذيب پيامبران، هم ظلم به خود، هم مكتب وهم رهبر است. فَكَذَّبُوهُ‌ ... هُمْ ظالِمُونَ‌ تفسير نور(10جلدى)، ج‌4، ص: 592" ‏‏‏‏ @tafsir_qheraati ایتا https://t.me/md6Asتلگرام