⭐️ قبساتی از افاضات استاد صمدی آملی (حفظه الله تعالی) ⭐️ ♦️ #نهج‌الولایة - بررسی مستند در شناخت امام زمان علیه‌ السّلام ♦️ ♦️ جلسه نوزدهم - شبِ بیست و دومِ ماه مبارک رمضان ۱۴۴۴ (ه.ق) ♦️ ۲۳ فروردین ۱۴۰۲ (ه.ش) ✳️ قسمت اوّل ⬇️⬇️ از ابتدا تا دقیقه ۱۲ 🔸 خدای متعال بر سِعه‌ی وجودی‌تان بیفزاید که به برکت وجود شما، این توفیق را به ما عطا فرمود تا واسطه‌ای برای القاء حقایق به شما شویم. 🔹 به هر مقداری که شما عزیزان، طالب و خواهان حقایق باشید، خدای متعال، همان مطلوبِ شما را از ناحیه‌ی جان و سِرّ و ذهن و زبانِ ما، به محضر شما می‌رساند. 🔸 مُعطی، خداست. عالِم، خداست. "وَ عَلَّمَ آدَمَ الاَسماءَ کُلَّها". همه چیز، اوست. کتاب و استاد و منبر و درس و بحث، همه و همه، وسائطِ فیضِ الهی‌اند. اصل، شما و خدای شماست. 🔹 خدای متعال، ما را به صورت بِالْفعل نیافرید یعنی تمام آنچه را که فعلیتِ مطلقه‌ی ماست، به ما نداد بلکه به صورت بِالْقُوّه آفرید و ما این ظرفیّت را داریم که اگر در مقام تعلّم قرار گرفتیم، حق متعال که مُعلِّم حقیقی است، از طریق وسائط فیضش، به ما تعلیم دهد که البته گاهی، واسطه هم نیاز نیست و خودِ حق متعال، مستقیماً مُعلِّم ما می‌شود. 🔸 همانند جناب خاتم انبیاء (ص) که بی‌واسطه، قرآن را از محضر حق متعال تلقّی کردند که "اِنَّکَ لَتُلَقَّی القُرآنَ مِن لَدُن حَکیمٍ عَلیمٍ". ضمیر کاف در این آیه، اشاره به ذاتِ جناب خاتم انبیاء دارد که نشان می‌دهد خودِ حضرت، بدون هیچ واسطه‌ای، قرآن را مستقیماً از نزد حق متعال تلقّی فرمودند. 🔹 حضرت علّامه حسن‌زاده آملی (ره) در کتاب "مُمِدُّ الهِمَم در شرح فصوص الحکم"، مطلبی را درباره‌ی انواع قُرب، از بزرگواری نقل کردند و فرمودند که قُربِ چهارم، مختصّ جناب خاتم انبیاست و حتّی هیچ یک از مُرسَلین هم به آن رُتبه نرسیدند و حضرت، در آن مقام قُرب، قرآن را مستقیماً از حق متعال تلقّی فرمودند. 🔸 لذا اصل، شما هستید. هر چه را که بخواهید، برایتان می‌فرستند. اگر در جلسه‌ای، طالب آن هستید که حقایقی از قرآن، نظام هستی و اَسرار کائنات برایتان حاصل شود، با سِرِّتان و با تمام وجودتان، از حق متعال طلب کنید که در این صورت، خدای متعال، از طریق گوینده‌ی آن جلسه، به شما القاء می‌کند که شاید اگر گوینده‌ی جلسه، هزاران سال هم مطالعه و تحقیق می‌کرد، هرگز چنین مطالبی که در آن جلسه به شما فرمود، به ذهنش نمی‌رسید 🔹 زیرا آن حقایق را شما با سِرّتان و با جانتان، از حق متعال طلب کردید و خداوند هم هرگز دهان تشنه را بی آب نمی‌گذارد. قابل اگر بخواهد، فاعل باید بدهد. این یک قاعده‌ی حِکمی است که فاعل باید مطابق با قابلیّت قابل، به او عطا کند. 🔸 روزی به محضر حضرت علّامه حسن‌زاده آملی (ره) تشرّف داشتیم و به ایشان عرض کردیم که گاهی در جلسات، مطالبی را بیان می‌کنیم که نه با مطالعه به دست آمد و نه با شنیدن و درس خواندن و امثال آن. حضرت علّامه (ره) فرمودند، آن مطالب، زیرِ سرِ مُستَمِعینِ آن جلسه است که با جان و نهانِ خود، حقایقی را از حق متعال طلب کردند. 🔹 ما از سِرّ شما چه خبر داریم؟ خودتان را دست کم نگیرید. انسان آفریده شُدید. الهی هستید. می‌توانید با سِرّتان، حقایقی را که می‌خواهید، از حق متعال طلب کنید و خداوند هم از مَجرای گوینده، به شما القاء می‌کند. 🔸 گوینده‌ی جلسه هم باید بداند که آن مطالب، از خودش نیست بلکه به قابلیّتِ مُستَمِعین و طلبِ آن‌ها از حق متعال بر می‌گردد و خداوند هم از کانال و مَجرای او، این حقایق را به مُستمعِین القاء فرمود. 💢 کانال (طهورا و صفورا و صبورا)