✅ ادامه مطلب قبل در مورد پختن مویز و کشمش : اسماعیل گوید : به امام صادق صلوات اللَّه از صداهایی که در معده به من می رسد و کم گوارایی طعام شکایت نمودم. امام فرمود : چرا نبیذی که ما آن را می نوشیم درست نمی کنی که آن، طعام را گوارا می کند و صداها و بادها را از معده می برد؟! گوید : گفتم : فدایت شوم! آن را برای من توصیف کن! فرمود : یک صاع مویز (کشمش) برمی داری و آن را از هسته و آنچه در آن است تمیز و پاک می کنی و سپس آن را به خوبی با آب می شویی و به اندازه آن یا به اندازه ای که روی آن را بگیرد آن را در آب می خیسانی و در زمستان سه شبانه روز و در تابستان یک شبانه روز آن را رها می کنی و وقتی این مدت گذشت آن را برمی داری و صاف می کنی و صاف شده آن را در ظرفی می ریزی و مقدار آن را با چوب اندازه می گیری و با حرارت ملایم آن را طبخ می کنی تا اینکه #دو_سوم آن برود و یک سوم آن باقی بماند و سپس نیم رطل عسل بر آن قرار می دهی و مقدار آن را می گیری و آن را طبخ می کنی تا به اندازه ای که با ریختن عسل زیاد شده است برود. سپس زنجبیل و خولنجان و دارچین و زعفران و قرنفل و مصطکی را برمی داری و آنها را می کوبی و در پارچه نازکی می ریزی و در آن می اندازی و همراه آنها آن را یک جوش می دهی و سپس آن را از آتش برمی داری و وقتی سرد شد آن را صاف می کنی و بعد از صبحانه و شام از آن می خوری! اسماعیل گوید : من این کار را انجام دادم، پس آن مشکلاتی که داشتم از من رفت و این یک نوشیدنی طيب است که اگر بماند تغییر نمی کند. إن شاءالله 4⃣زَيْدٌ النَّرْسِيُّ فِي أَصْلِهِ، قَالَ: سُئِلَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ عَنِ الزَّبِيبِ يُدَقُّ وَ يُلْقَى فِي الْقِدْرِ ثُمَّ يُصَبُّ عَلَيْهِ الْمَاءُ وَ يُوقَدُ تَحْتَهُ فَقَالَ لَا تَأْكُلْهُ حَتَّى يَذْهَبَ الثُّلُثَانِ وَ يَبْقَى الثُّلُثُ فَإِنَّ النَّارَ قَدْ أَصَابَتْهُ قُلْتُ فَالزَّبِيبُ كَمَا هُوَ [يُلْقَى] فِي الْقِدْرِ وَ يُصَبُّ عَلَيْهِ الْمَاءُ ثُمَّ يُطْبَخُ وَ يُصَفَّى عَنْهُ الْمَاءُ فَقَالَ كَذَلِكَ هُوَ سَوَاءً إِذَا أُدَّتِ الْحَلَاوَةُ إِلَى الْمَاءِ فَصَارَ حُلْواً بِمَنْزِلَةِ الْعَصِيرِ ثُمَّ نَشَّ مِنْ غَيْرِ أَنْ تُصِيبَهُ النَّارُ فَقَدْ حَرُمَ وَ كَذَلِكَ إِذَا أَصَابَتْهُ النَّارُ فَأَغْلَاهُ فَقَدْ فَسَدَ 📚 أصل زيد النرسي ص ۵۸ زید نرسی در اصل خود می گوید : از امام صادق صلوات اللَّه علیه در مورد مویز (کشمش) که ریز ریز می شود و در دیگ انداخته می شود و آب بر روی آن ریخته می شود و زیر آن آتش روشن می شود سؤال شد؛ فرمود : آن را مخور تا اینکه دو سوم آن برود و یک سوم آن باقی بماند، زیرا آتش به آن رسيده است! گفتم : مویز (کشمش)، به صورت کامل (بدون ریزریز کردن) در دیگ انداخته می شود و بر آن آب ریخته می شود و پخته می شود و سپس آب آن صاف کرده می شود. (این چطور)؟ فرمود : همچنین این هم با آن برابر است! هنگامی که شیرینی به آب منتقل می شود و مانند عصیر شیرین می شود و سپس (به مرور زمان) بدون اینکه به آن حرارت آتش برسد به غلیان و نشیش می افتد، محققا که #حرام شده است و همچنین وقتی که آتش و حرارت به آن برسد و آن را به جوش و غلیان درآورد، محققا که فاسد(یعنی حرام) شده است! ✅ ادامه مطلب در قسمت بعد می آید : 🆔@porseshvapasokhe