#خلاصه ی صفحه 28 نحو وافی. نکات بسیار مهمی در خصوص اسناد هر گاه کلمه ای مسند الیه باشد و قصد کنی از آن کلمه لفظ آن و لفظش مبنی و غیر علم باشد در اعراب آن دو وجه جایز است. 1.حکایتش کنی به حالت لفظی وعوامل در آخر آن اثری انجام ندهند و اعراب آن تقدیری است مثل مِنْ حرف جر َمن مبتدا و تقدیرا مرفوع 2.به هر سه اعراب مختص به اسم اعراب دهی اورا مثلا مِنٌ حرف جر مِنْ مبتدا و مروفوع لفظا نکته،اگر کلمه دو حرفی باشد و حرف دوم آن لین باشد نیز دو حالت دارد حالت اول، لَوْ حرف شرط لو، مبتدا تقدیرا مرفوع. حالت دوم آخر کلمه را مضاعف میکنیم وسپس ادغام میکنیم پس در لِوْ میگویم لَوٌّ حرف شرط،لو مبتدا و لفظا مرفوع نکته، بعضی از نحویون معتقدند که اگر کلمه دو حرفی بود و حرف دومش صحیح بود یعنی لین نبود وقت حکایت لفظش،اگر علم بود برای شخصی،مضاعف میشود مثلا وقتی اسم شخصی قد شود میتوان بگویم ذَهَبَ قَدٌُ اما اگر علم برای شخصی نشود و قصد شود از او حکایت لفظش مضاعف نمیشود چه آخرش صحیح باشد چه آخرش صحیح نباشد. @talcheslkotob