پیچش‌گری - باز وقت تمیزکاری شد پیچوندی؟ بیا کمک کن فرشا رو ببریم تو حیاط! + الان! - فرشا رو بردیم کجایی؟ پارو و تایدو بیار. + الان! - فرشو شستیم بیا کمک کن آهااااااای! بیا کمک کن بلندش کنیم بذاریمش رو نرده. + الان! الان! - پ کجا موندی؟ + الان! یه دییقه! - پسره ...!! خب! این متنی که خوندید گوشه‌ای از روش‌های من بود برای از زیر کار دررفتن در ایام سخت پیش از عید. ایام خیلی سخت پیش از عید. ایام خیلی خیلی سخت پیش از عید. اصلا هر چقدر «سخت» اضافه کنم حق مطلب ادا نمیشه. حالا نمی شد عید خود به خود از راه برسه؟ حتما باید قبلش حسابی جون بکنیم؟ حتما باید کمردرد بگیریم؟ باید چن بار از حال بریم تا تو عید حال کنیم؟ تازه با این کرونا که دورهمی هم نداریم حال کنیم. فقط دور خودمون جمع میشیم که اونم همیشه جمعیم خود به خود. گفتم کرونا یکی دیگه از روشام برای فرار از کار یادم اومد. اونم تلاش برای حفظ پروتکل‌های بهداشتی ضمن کار و تلاش بقیه برای تمیزکاریه. یعنی مثلا وقتی بقیه دارن جاروبرقی می‌کشن، ظرفای قدیمی رو گردگیری می‌کنن، تار عنکبوت می‌کَنَن، من یه الکل دستم می‌گیرم و به بهانه جلوگیری از ورود هر گونه کرونا به دست خودم و بقیه که دارن کار می‌کنن الکل می‌پاشم. اینجوری توجیه بهداشتی هم داره تازه. نهایتا خیلی کار کنم سعی می‌کنم خریدای بیرون از خونه رو انجام بدم که قطعا خیلی راحت‌تر از کارای تو خونه س. مثلا خرید جوهرنمک یا آبمیوه‌های خنک برای اینکه برادرخواهرا و پدرمادرم بتونن بیشتر و بهتر کار کنن. اما شما مثل من نباشیدا. شما به پدر و مادر خود نیکی کنید که خیر می‌بینید. اینایی هم که گفتم مال گذشته بود. الان دیگه زنم نمی‌ذاره آب تو دلم تکون بخوره ببخشید اشتباه شد نمی‌ذاره وسط خونه تکونی یه لیوان آب بخورم... #محمدحسین_فیض_اخلاقی #کرونا #سبک_زندگی #خانه_تکانی @tanzac