قبله‌ی رنج‌ها بانو به هر سختی که بود از برادر دل برید و کاروان را با اشک و سوز راهی مدینه کرد. زینب دیگر آن زینب قبل نبود. با قد خمیده و موهای سفید وارد مدینه النبی شد و به دیدار قبر جد بزرگوارشان رفت. با صدای محزون از غم برادر گفت. اما حالا او مانده است و مدینه ای که دیگر حسین ندارد. چگونه بدون حسین علیه‌السلام در کوچه های این شهر قدم بگذارد که خاطرات برادر زنده نشود. غم فرزند کافی است که یک مادر را از پای در بیاورد ولی بانو با غم برادر، فرزند و قوم عشیره روزگار را سپری کرد. بی دلیل نیست که ایشان را قبله رنجها می نماند. دردفراق هر روز بیش تر از پیش در جان بانو رخنه پیدا کرد. با غمی که هیچ وقت از قلبش بیرون نرفت، راهی شام شد. ایشان یک‌سال و نیم بعد از شهادت امام‌حسین علیه‌السلام در۱۵رجب در کنار دردانه‌ی برادرش چشم از جهان فروبست. ✍️ رقیه‌ آرامی‌نسب @tollabolkarimeh