مادر اولی بودن در همین دوسال و اندی که مادرهستم نمی دانم چقدر برای دخترم مادر خوبی بوده‌ام، گوشه ذهنم وقت هایی را به یاد می آورم که خسته و‌کلافه، از خانه داری، توجه ام را از او دریغ کردم. دستان کوچک مثل پنبه‌اش را در دستم می گیرم درچشمان قهوه ایش که با چشمانم مو نمیزند نگاه می کنم و می گویم: مامان رو دوست داری؟ لبخند همچون غنچه‌اش روی صورتش پهن می شود و می گوید: آره مامان دوست دارم قلبم آرام می شود و آسمان ابری دلم جای خودش را با تابش آفتاب مهربانی عوض می کند. درآغوش می کشمش و در دلم می گویم ببخش مرا اگر مادر خوبی نبودم. این خاصیت مادر اولی بودن است، که برای همه چیز نگران است با گریه های کولیکی نوزادش گریه می کند با دندان در آوردنش وزن کم می کند و با هر بار زمین خوردنش تمام جانش درد می گیرد و حالا هم نگرانی از کافی نبودن را در ذهنش می پروراند. ✍🏻رقیه آرامی نسب #طلبه_نوشت ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌˹@tollabolkarimeh˼‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌