همراه قرآنی سری به کانال همیار قرآنی می‌زنم. چند روزیست برای همیارم صوت قرآنم را نفرستاده‌ام. قرآن را باز می‌کنم و صفحه‌ی مورد نظرم را پلی می‌کنم. همانطور که صوت به صوت جلو می‌روم و تمرین می‌کنم؛ پسرم کنارم قرار می‌گیرد. روی دسته‌ی مبل با دستش ضرباتی را وارد می‌کند که همراه با قرائت قرآن است. 《این کارت چه معنی داره پسرم؟》 لبخند می‌زند و می‌گوید:《کلاس قرآن که میریم استادمون گفت اگر اینجوری با ضرب بزنیم و بخونیم ریتم و سرعت خوندنمون یکی در میاد و بالا و پایین نمیشه اگه میخوای وقتی میخوای صوت بفرستی برا همیارت برات ضربش میزنم تا ریتمت درست در بیاد》 همراهم در ضبط صدا می‌شود و ایراداتم را می‌گیرد. از آموخته‌هایش سرشار از لذت می‌شوم؛ اما حسرتی بر دلم می‌نشیند:《کاش در ایام کودکیم من هم فرصت یادگیری قرآن برایم فراهم می‌شد》 در دلم امیدواری قرار می‌دهم شاید روزی با پسرم به رقابت پرداختیم. ✍🏻مریم نوری امامزاده‌ئی #طلبه_نوشت ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌˹@tollabolkarimeh˼‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌