عسقلان
برخی از گزارش‌ها حاکی از آن است که گروهی از اهل عسقلان در کشور فلسطین در نزد یزید بودند و از وی درخواست کردند اجازه دهد سر نزد آنان دفن شود. یزید سر را به آنان داد و آنها سر را در شهرستان دفن کردند و بر آن بارگاهی ساختند.[۲۴]
بر اساس گزارشی دیگر در عصر خلافت المستنصر بالله فاطمی یکی از خلفای فاطمی و وزارت بدرالجمالی شخصی در خواب دید که سر امام در عسقلان دین است و در خواب محل آن برایش مشخص شد و آنجا را نبش کردند و بدالجمالی بر آن بارگاهی ساخت.[۲۵]
قاهره
به گفته یاقوت حموی در قاهره مزاری است که در سر امام حسین(ع) در آن قرار دارد.[۲۶]سبط بن جوزی نیز قول پنجم درباره محل دفن سر امام حسین(ع) قاهره دانسته و نگاشته که خلفای فاطمی آن را به عسقلان انتقال دادند و سپس آن را به قاهره برده و در آنجا دفن کردند و بارگاه بزرگی ساختند که اکنون زیارتگاه است.[۲۷]
مرو
در برخی منابع آمده پس از تسلط ابومسلم خراسانی بر دمشق وی سر امام حسین(ع) را به مرو منتقل کرده و در دارالماره دفن کرد.[۲۸]
شهر «حضرت امام صاحب» در افغانستان
در این شهر که در ولایت قندوز در شمال افغانستان قرار دارد، زیارتگاهی است که از سنگ‌نبشته نصب شده در ورودی زیارتگاه چنین برمی‌آید که بعد از واقعه کربلا، سر مطهر امام حسین(ع) به عسقلان در شام منتقل شد. در قرن ششم، خلیفه فاطمی مصر، سر امام را به مصر منتقل کرد، اما قبل از اینکه آن را دفن کنند، عده‌ای از ترکان آن را به تخارستان بردند و در محلی به نام ارهنگ دفن کردند. در این محل (مانند زیارتگاه شاه‌مردان در مزار شریف)، هر سال در روز دهم حَمَل (فروردین) عَلَمِ زیارتگاه برافراشته می‌شود و متعاقب آن، چهل روز میله (جشن) در شهر برگزار می‌گردد. مقامات محلی و زائران، از دور و نزدیک، در این مراسم شرکت می‌کنند.
بررسی نظرات
با توجه به اینکه بیشتر این اقوال در منابع اهل سنت آمده و از نظر سندی و محتوایی نیز دچار اشکالاتی است از این رو دانشمندان شیعه الحاق سر به بدن امام را پذیرفته و قائلند سر امام در کربلا و بارگاه حسینی مدفون شده است.[۲۹]
منابع:
1-جعفریان، نگاهی نو به جریان عاشورا، ص۳۶۴
2-نگاهی نو به جریان عاشورا، ص۳۶۸
3-کلینی، کافی، ج۴، ص۵۷۱؛طوسی، التهذیب، ج۶، ص۳۵؛ ابن قولویه، کامل الزیارات، ص۸۷
4-جعفریان، نگاهی نو به جریان عاشورا، ص۳۶۷
5-طوسی، الامالی، ص۶۲۸؛ مجلسی، بحارالانوار، ج۹۷، ص۴۵۴.
6-ابن سعد، طبقات کبری، ج۵،ص۲۳۸، خوارزمی، مقتل الحسین، ج۲، ص۸۳، ابن جوزی، المنتظم، ج۵، ص۳۴۴
7-نویری، نهایه الارب، ج۲۰، ص۳۰۲
8-شیخ صدوق، الامالی، مجلس سی و یکم، ص۲۳۲
9-فتال نیشابوری، روضة الواعظین، ص۱۹۲
10- جلسی، بحارالانوار، ج ۴۵، ص۱۴۰
11- سید مرتضی، رسائل المرتضی، ج ۳، ص۱۳۰
12- ابن شهرآشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ج ۴، ص۸۵ و مجلسی، بحارالانوار، ج ۴۴، ص۱۹۹: «قال الطوسی رحمة الله: و منه زیارة الاربعین».
13- ابن نما حلی، مثیرالاحزان، ص۸۵
14- سید ابن طاووس، اللهوف، ص۱۱۴
15- مجلسی، بحارالانوار، ج ۹۸، ص۳۳۴.
16- مجلسی، بحار الانوار، ج ۴۵، ص۱۴۵.
17- بیرونی، الاثار الباقیه عن القرون الخالیه، ص۳۳۱.
18- قزوینی، عجائب المخلوقات، ص۴۵.
19- بلاذری، انساب الاشراف، ج۳، ص۴۱۸
20- پیشوایی، مقتل جامع، ج۲، ۵۸۳
21- سبز بن الجوزی، تذکره الخواص، ص۳۶۶
22- حسینی جلالی، مزارات اهل البیت و تاریخها، ۱۴۱۵ق، ص۲۳۶.
23- غزی، نهرالذهب، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۲۱۲.
24- پیشوایی، مقتل جامع، ج۲، ۵۸۴ به نقل از انباء فی اخبارالخلفاء، محمد بن علی عمرانی، ص۱۶
25- پیشوایی، مقتل جامع، ج۲،ص۵۸۴
26- یاقوت حموی، معجم البدان ج۵، ص۱۶۶ به نقل از مقتل جامع، ج۲، ص۵۸۵
27- سبط بن جوزی، تذکره الخواص، ص۲۶۶ به نقل از مقتل جامع، ج۲، ص۵۸۵
28- نویری، نهایة الارب، ج۲۰، ص۳۰۰ به نقل از مقتل جامع، ج۲، ص۵۸۶
29- پیشوایی، مقتل جامع، ج۲، ص۵۸۸