من رأی می‌دهم، اول از همه چون هم در ایران زندگی کردم و هم در کانادا، و خیلی خوب می‌دانم هر یک برگ رأی داده نشده، برگِ دلاری است برای تولیدِ نااَمنی، ناامیدی و پوچی. من رأی می‌دهم چون در این چند روز دیدم و لمس کردم که سُفره و معیشت مردم هدف قرار گرفته و می‌دانم زمانی که فقر از دَری بیاید، از دَر دیگر ایمان می‌رود. من رأی می‌دهم چون می‌دانم ترسِ اوَّل و آخرِ غرب، ایران است، مردم ایران. مردمی که سیاست‌شان، از معنویت‌شان می‌آید و هرگز نشده که زرق و برقِ پوچِ دنیا، ذره‌ای دورشان کند از آنچه حقیقتِ وجود انسان است. من رأی می‌دهم چون نمی‌خواهم با طرزِ تفکّر صهیونیستی، هم‌پیمان باشم. نمی‌خواهم بهانه بدهم دستِ برده‌دارانی که دنبالِ بردگیِ فکری انسان‌ها هستند. من رأی می‌دهم چون می‌دانم، رأی من اعتراضی است به شرایط موجود. اعتراضی است به گِرانی، به فِساد اخلاقی، به بی‌کاری. به قولِ غربی‌ها Your vote is your voice «رأی شما، صدای شما». مشاهدات، تجارب و یادداشتهای یک زن مهاجر ایرانی مقیم غربِ کانادا، شهرِ ونکوور @pardarca