🔸آنقدر آیین چراغ برات برای خراسانی‌ها پررنگ و ملموس است که نمی‌توان باور کرد تقریبا در دیگر نقاط ایران از آن خبری نیست 🔹اهالی خراسان به سه شب قبل از فرا رسیدن نیمه شعبان، «شب‌های برات» یا «شب‌های چراغ برات» می‌گویند. در این ایام مردم بر مزار رفتگان خود شمع می‌افروزند و برای شادی روحشان دعا می‌خوانند. 🔹خصوصا بــــرای امواتی که در همان سال فوت کرده اند 🔹ابوریحان بیرونی، دانشمند بزرگ ایرانی، در مورد چراغ برات گفته است که «سیزدهم، چهاردهم و پانزدهم ماه شعبان ایام‌البیض نام دارد و شب پانزدهم ماه، شب بزرگی است که به آن لیله‌البرات می‌گویند. عوام بر این عقیده‌اند که در این شب‌ها خداوند چهره کسانی را که در آن سال مقدر است بمیرند به ملک‌الموت نشان می‌دهد». 🔹مردم خراسان ایام برات را روزهایی ویژه به‌شمار می‌آورند که در آن روزها مردگان آزادند و اعمال ما را می‌بینند. زندگان نیز با روشن کردن چراغ انفاق و احسان تلاش می‌کنند تا برات آزادی مردگان‌شان را از آتش دوزخ با توسل به امام عصر(عج) به دست آورند. 🔸چـراغ_بـرات، فرهنــگ اعتــــقاد عــــمــــیــــق مــــردم خــــراســــان بــــه مــــعــــاد را بــــه نــــمــــایــــش مــــی گــــذارد، گــــویــــی در ایــــن روز امــــوات چــــشــــم انــــتــــظــــار مــــحــــبــــت زنــــدگــــان انــــد و اڪــنــــون ڪــه دســــتــــشــــان از زمــــیــــن و زمــــان ڪــوتــــاه اســــت، چــــشــــم انــــتــــظــــار بــــرات زنــــده ها هســــتــــنــــد.