🍃در فضای هویت بخشی و نگاه ناظر به تربیت، 20 درصد کنش های اجتماعی جوانان، نظیر رفتار و کردار، قابل مشاهده است؛ اما چه چیزی باعث ظهور و بروز آن 20 درصد می شود و دانشجویان رفتار و عاداتی را از خود بروز میدهند. ما باید روی آن 80 درصد کار کنیم. 1⃣ شناخت مسئله ناظر به مخاطب: مخاطبان ما دارای تفاوت‎های فردی و تربیت خانوادگی هستند. رسانه و فضای مجازی آنها چگونه است؛ ویژگی های نسلی مشترک آنها چیست؛ گفتمان غالب فکری (ارزش‎های دینی و غیردینی) آنها چگونه است. چه چیزهایی را ارزش می‌دانند. با چه سطحی از بینش و نگرش و... وارد جامعه شدند. ذهنشان چگونه است و اینها مستلزم داشتن یک طراحی است. 2⃣ شناخت مسئله اصلی دانشجویان: برای مثال، آیا آزادی از پوشش مسئله، اصلی دانشجویان است؟ مسئله ها چگونه و توسط چه کسانی ساخته می‎شوند؟ دانشگاه و اساتید، بعنوان سیاستگذاران و جریان سازان فضای فرهنگی، می‎توانند این مسائل را ساری و جاری کنند. 3⃣ معناسازی: معناهایی که دانشجویان از مسائل فهم می‎کنند، چقدر مبتنی بر فکر، احساس و عادات است؟ 4⃣ فکر کردن: دانشگاه محیطی است که خرد را پرورش می‌دهیم. منطق حاکم است و قوانین برساخته از نظریه های علمی، قابل ارزش و احترام هستند. باید به همه این مفاهیم در دانشگاه پرداخته شود. 5⃣ نتیجه گیری: شناخت دانشجو و احترام به عقل و فکر او، سوق به خودشناسی و خداشناسی و هدفمندی از فلسفه هستی او، در مواجهه با بی تکلیفی و بی برنامه گی، او را به خود نزدیک می‎کند. 👤 دکتر اکبر امراهی @umefafgaraei