#اشارات:
▪️ ابژه شدن وجود در بنیاداندیشی متافیزیکی.
▪️ مواجههی شرقشناسانه با صدرا.
▪️ جهانی بودن و میان فرهنگی بودن فلسفه اسلامی در نگاه دکتر داوری.
▪️ چرا اروپاییان و اهل فلسفه اسلامی به توسعهنیافتگی فکر نمیکنند؟
▪️ بی تاریخی عالم توسعهنیافتگی.
▪️ با هایدگر صدرا خواندن.
▪️ اصالت وجود، خیزش است.
▪️ درباره جلسات استاد طاهرزاده در سالهای اخیر.
▪️ چگونه از «جهان میان دو جهان» میتوان سخن گفت؟
▪️ دیالوگ صدرا و هایدگر.
▪️ آزاد شدن از ساختن جهانی دیگر.
▪️ نگاه به «وجود» بهمثابه یک آینده.
▪️ پاسداشت وجود.
▪️ در طلب زبانی که شبان وجود است.
▪️ آیا میتوان در اصالت وجود صدرا، زبان پاسداشت وجود را به مدد هایدگر یافت؟
▪️ تقدم علم دینی بر جامعه دینی.
▪️ تفاوت ساحت علم و فلسفه.
▪️ فلسفه، رفتن به زبان آینده است.
▪️ دیالوگ استاد داوری و استاد طاهرزاده.
▪️ دیالوگ، تطبیق نیست.
▪️ مسئله دکارت و صدرا در مقاله «فلسفه به چهکار آید» .
▪️ حضور ما در عالم اساس همه نسبتها است.
▪️ توجه به بی عالمی بشر امروز از هایدگر است.
▪️ تا زمانیکه تمنای «ساختن» وجود دارد یعنی مسئله ما «توسعه» است نه عالم.
▪️ جدال دین و مدرنیته در تمدن نوین اسلامی.
▪️ پیدا شدن صدرا در نسبت با آینده.
▪️ اشتباه بودن دغدغه حل مسائل دنیای جدید با صدرا.
▪️ طرح جهانی میان دو جهان، دیالوگ صدرا و هایدگر را معنا میکند و الا هیچ دلیلی برای این دیالوگ نیست.
▪️ ما درکی از آینده نداریم.
▪️ لا تتفکروا فی ذات الله و تفکر در ساحت حیرت.
▪️ عالمی که در آن تکنیک دیگر تسخیر و بهرهوری نیست.
▪️ پرسش اصیل در نسبت با تکنولوژی.
▪️ انکشاف و گِشتِل در نسبت با تکنیک.
@varastegi_ir