به نام خدا موضوع: قرآن، کتاب هدایت برای زندگان یا کتاب قرائت برای مردگان بارها گفته‌ام که دین اسلام، دین زندگی و پویایی و حرکت است، نه دینِ مُردگی و سکون و جمود. یکی از نمونه‌های بارز زندگی اسلامی و قرآنی، این است که ببینیم دینداری ما، ما را به کدام سو برده است؟ متأسفانه، برای بسیاری از ما، قرآن، کتاب مردگان است، نه کتاب هدایت. اگر صدای قرآن در جایی به گوش برسد، چه می‌پرسیم؟ «کی بِمِرتی؟» غیر از این است؟ یعنی قرآن را لایق می‌دانیم برای مردگان. اینجاست که رسول خدا(صلی الله علیه و آله)، در پیشگاه خداوند شکایت می‌کنند: «يَٰرَبِّ إِنَّ قَوۡمِي ٱتَّخَذُواْ هَٰذَا ٱلۡقُرۡءَانَ مَهۡجُورٗا(سوره‌ی مبارکه‌ی فرقان، آیه‌ی 30): ای پروردگار! همانا قوم من، این قرآن را مهجور و دورانداخته قرار دادند»؛ مگر نه این است که قرآن کتاب هدایت است و ما به عنوان قوم و گروه پیروان حضرت رسول(صلی الله علیه و آله)، آن را مخصوص طاقچه و بدرقه‌ی مسافر و تزیین اتاق عروس و سفره‌ی عقد کرده‌ایم؟ تلاش می‌کنیم از این پس با مرور برخی از آیات قرآن و مراجعه به تفاسیر و ترجمه‌های استادان فن، اندکی از غبار نشسته بر روی قرآن را پاک کنیم. ✅ انتقاد، نظرات، پیشنهادها: https://eitaa.com/yazdanibakhsh ✅ سایر یادداشت‌ها: https://eitaa.com/aghamoalem