مولانا سخن پرور است و خدایگان کنایه. خالق کنایه‌هایی است که به قول ما نه سیخ را می سوزاند نه کباب را. جایی این حکیمِ سراپا عاشق می‌گوید: صنما جفا رها کن...
در اول جمله می‌گوید صنما. بال و پر می‌دهد و عشق می‌پرورد. در ادامه جمله می‌گوید از این نامهربانی دست بکش! اون سلطان سخن است و هیچ‌گاه بی‌گدار به آب نمی‌زند. شاید شنیدن جمله "جفا رها کن" بدون کلمه‌ی صنما خوش‌آواز و خوش نمک نباشد. بنابر این مولانا با تمام زیبایی می‌گوید:
صنما جفا رها کن کرم این روا ندارد
بنگر به سوی دردی که ز کس دوا ندارد
#حدیث_سادات_مهدوی