« گزیده ای از وصیتنامه شهید نصرت الله میرزائی » ‏ اين وصيت نامه را نوشتم، زيرا من راه خود را انتخاب نموده و با آگاهى تمام هم انتخاب نموده ام. راه من راه امام است؛ زيرا كه راه او، راه حسين(ع)،‌ راه مكتب خون و شهادت در مكتب اسلام محمدى، همان اسلامى كه توسط محمد (ص) از غار حراء به مردم رسيده، راهم را برگزيده ام. زيرا از ميان صد آرزوى من كه همانا اولين آن، پوشاندن كفن بر قامتم با دست مادرم بود، برايم برآورده شده است. راهم را خود برگزيده ام. زيرا اگر بكشم، پيروزم و اگر كشته شوم دشمنم با دست خود گور خود را كنده است. بارها راهم را در مغزم تجزيه و تحليل كرده ام و آن را با مكاتب ديگر در اصل و فرع قرارداده ام و هيچ راهى را بهتر نيافتم. راه انبياء كه راه خون و شهادت است، بهترین راه است. هر چند در كتب مختلف تفحص كردم اما مطهرتر از قرآن نيافتم و هر چند كه در مكاتب مختلف گشتم، اما راهى مستقيم تر از صراط مستقيم نديدم؛ پس خدايا، قسمت مي دهم به حق صراط المستقيم كه ما را به صراط المستقيم هدايت كن. @westaz_defa