جلسه تفسیر نامه 31 نهج‌البلاغه برگزار شد. در این جلسه، حجت‌الاسلام والمسلمین جناب آقای صادقی، مدرس و پژوهشگر حوزه و دانشگاه، به تفسیر فراز «وَ تَلَافِيكَ مَا فَرَطَ مِنْ صَمْتِكَ... ورُبِّ ساعٍ فيما يضرُهٌ» این نامه پرداختند. محورهای این بخش شامل: 1. جبران آنچه با سکوت از دست رفته در مقایسه با جبران آنچه با سخن از دست رفته بسیار آسان است. لذا منفعت در سکوت است. چه بسیار لغزش‌ها و خطاهایی که با سکوت مرتفع شده است. 2. حفظ آنچه از مال در دست انسان است، بسیار پسندیده‌تر از طلب مال از دیگران است. حتی در بخشش مال، که فعل پسندیده‌ایست، بایستی حد تعادل رعایت شود. در آیات قرآن یکی از صفات مومنان، رعایت اعتدال در بخشش ذکر شده است؛ وَلَا تَجْعَلْ يَدَكَ مَغْلُولَةً إِلَىٰ عُنُقِكَ وَلَا تَبْسُطْهَا كُلَّ الْبَسْطِ فَتَقْعُدَ مَلُومًا مَحْسُورًا. 3. حفظ عزت نفس در هر حالتی، یکی دیگر از توصیه‌های حضرت در این نامه است. این فراز ارتباط معناداری با فراز قبل دارد. اگر انسان در حفظ مال خود تلاش کند و ناامیدی از طلب مال از دیگران را به جان بخرد، بهتر از درخواست از دیگران است. 4.تنگدستی عفیفانه، بهتر از ثروتی که از راه گناه بدست انسان برسد. اگر انسان رنج و گرفتاری حاصل از تنگدستی در این دنیا را با صلاح و گشایش آخرت که در پرتو چشم‌پوشی از ثروت حرام نصیب انسان میگردد، مقایسه کند، به درستی بیان حضرت خواهد رسید. #اخبار_مدیریت #جلسه_تفسیر #مدیریت_حوزه_علمیه_خواهران_استان_زنجان @whc_znj