جلسه دهم از سلسله جلسات تفسیر نامه 31 نهج‌البلاغه در مدیریت حوزه علمیه خواهران استان زنجان برگزار شد. در این جلسه، حجت‌الاسلام والمسلمین جناب آقای صادقی، به تبیین فراز «فَتَفَهَّمْ يَا بُنَيَّ وَصِيَّتِي، وَاعْلَمْ أَنَّ مَالِكَ الْمَوْتِ ... » نامه پرداختند. خلاصه نکات مطرح شده در این فراز شامل: 1. در این فراز، حضرت جهان بینی الهی را ترسیم نموده و با اشاره به توحید صفاتی می‌فرمایند: تنها خداست که موت و حیات انسان به دست اوست. عافیت در دست کسی است که انسان را مبتلا می‌نماید. (نکته: در خصوص دنیا دو نگاه وجود دارد: در یک نگاه دنیا استقلال دارد و زندگی محدود به دنیاست؛ در نگاه دوم که مورد تاکید قرآن و نهج‌البلاغه است، نگاه ابزاری به دنیاست. در این نگاه، هر چه آفریده شده از خداست، نظام موجوددر دنیا، نتیجه تدبیر الهی است و دنیا نتیجه آخرت است). 2. عدم درک و فهم درست آموزه‌ها، باید بر جهالت خود انسان حمل شود نه موجب انکار آموزه شود؛ چرا که انسان جاهل پا به جهان گذاشته و بعدا علم به دست آورده است. 3. نتیجه نگاه توحیدی، انحصار عبودیت و بندگی انسان به خدا و توسل به او در تمام ابعاد زندگی خواهد بود. #اخبار_مدیریت #جلسه_تفسیر #مدیریت_حوزه_علمیه_خواهران_استان_زنجان @whc_znj

جلسه تفسیر نامه 31 نهج‌البلاغه برگزار شد. در این جلسه، حجت‌الاسلام والمسلمین جناب آقای صادقی، مدرس و پژوهشگر حوزه و دانشگاه، به تفسیر فراز «وَ تَلَافِيكَ مَا فَرَطَ مِنْ صَمْتِكَ... ورُبِّ ساعٍ فيما يضرُهٌ» این نامه پرداختند. محورهای این بخش شامل: 1. جبران آنچه با سکوت از دست رفته در مقایسه با جبران آنچه با سخن از دست رفته بسیار آسان است. لذا منفعت در سکوت است. چه بسیار لغزش‌ها و خطاهایی که با سکوت مرتفع شده است. 2. حفظ آنچه از مال در دست انسان است، بسیار پسندیده‌تر از طلب مال از دیگران است. حتی در بخشش مال، که فعل پسندیده‌ایست، بایستی حد تعادل رعایت شود. در آیات قرآن یکی از صفات مومنان، رعایت اعتدال در بخشش ذکر شده است؛ وَلَا تَجْعَلْ يَدَكَ مَغْلُولَةً إِلَىٰ عُنُقِكَ وَلَا تَبْسُطْهَا كُلَّ الْبَسْطِ فَتَقْعُدَ مَلُومًا مَحْسُورًا. 3. حفظ عزت نفس در هر حالتی، یکی دیگر از توصیه‌های حضرت در این نامه است. این فراز ارتباط معناداری با فراز قبل دارد. اگر انسان در حفظ مال خود تلاش کند و ناامیدی از طلب مال از دیگران را به جان بخرد، بهتر از درخواست از دیگران است. 4.تنگدستی عفیفانه، بهتر از ثروتی که از راه گناه بدست انسان برسد. اگر انسان رنج و گرفتاری حاصل از تنگدستی در این دنیا را با صلاح و گشایش آخرت که در پرتو چشم‌پوشی از ثروت حرام نصیب انسان میگردد، مقایسه کند، به درستی بیان حضرت خواهد رسید. #اخبار_مدیریت #جلسه_تفسیر #مدیریت_حوزه_علمیه_خواهران_استان_زنجان @whc_znj

جلسه تفسیر نامه 31 نهج‌البلاغه با بیان حجت‌الاسلام والمسلمین جناب آقای صادقی برگزار شد. این جلسه به تبیین فراز «ربما نصَحَ غَیرُ النَّاصِح...بادِرِ الْفُرصةَ قبْلَ أَنْ تَکُونَ غُصّةً» اختصاص یافت. نکات این بخش از نامه شامل: 1.چه بسا آن کس که اهل اندرز و خیرخواهی نیست، اندرز دهد [و خیرخواهی کند] و آن کس که درخواست نصیحت از او شده است، خیانت ورزد. این دو عبارت انسان را از افراط و تفریط در پذیرش مطالب نفی ‌می‌کند و تاکید میکند مباحثی که مطرح میشود، باید مورد بررسی قرار گیرد 2.پرهیز از آرزوها: چرا که آرزو سرمایه انسان احمق است. نکته: تفاوتی بین آرزو و امید و رجا وجود دارد؛ لذا انسان از آرزو نفی شده اما به امید و رجا توصیه شده. چرا که اولا: آرزو غیرمعقول و دست نیافتنی است، در حالی که در امید و رجا امور معقول و دست یافتنی است. در آرزو فعل بدون پشتوانه عملی است، اما در امید فعل عملی است. توصیه به عدم آرزو، هم شامل امور دنیوی است و هم اخروی. 3.بهره‌گیری از تجربه توصیه دیگر حضرت در این نامه است، به گونه ایی که حفظ تجربه، نشانه عقل عملی است.البته منظور از حفظ تجربه، حفظ ذهنی یا خارجی تجربه نیست، بلکه حفظ عملی است. در حفظ عملی تجربه نیز فرقی بین تجربه شخصی یا غیرشخصی و در امور دنیوی یا اخروی نیست. از نظر حضرت بهترین تجربه، تجربه‌ایی است که باعث پند و موعظه انسان شده و انگیزه عمل یا هشدار به ترک فعل را در انسان ایجاد نماید 4.از فرصت‌ها استفاده کنید قبل از آنکه مایه اندوه گردد. چه فرصت‌هایی که انسان از آن غافل است و در آینده موجب اندوه و حسرت وی میشود. #اخبار_مدیریت #جلسه_تفسیر @whc_znj